13, rue du Faubourg de Saverne


Rue du Faubourg de Saverne n° 13 – I 18 (Blondel), P 19 puis section 54 parcelle 32 (cadastre)

Reconstruite vers 1687, maître d’ouvrage Jean Jacques Rothback, boulanger
Façade rue Kuhn transformée en 1928, maître d’ouvrage Ernest Baccara, architectes Antoine Buchmann et Henri Sell
Démolie en mars 1972
Nouveau bâtiment, maître d’ouvrage S.C.I. Baccastra, architectes Oscar Burger et Jean-Paul Treiber
Autre adresse, 2, rue Kuhn


Carte postale (1919 avant construction de l’oriel, publiée par P. et B. Hamm) – Façade rue du Faubourg de Saverne et rue Kuhn (dossier de la Police du Bâtiment)
Nouveau bâtiment, façade rue du Faubourg de Saverne, angle rue Kuhn (juin 2025)

Située devant la porte de Spire aux Maisons Neuves face à l’auberge au Sauvage, la maison appartient à la fin du XVI° siècle au boulanger Conrad Vogelgesang. Il semble qu’elle comprenne sans interruption une boulangerie jusqu’à sa démolition. Les propriétaires boulangers sont ensuite Jean Schott puis Christophe Roll. Le jardinier Laurent Pfitzer vend en 1641 la maison au boulanger André Schneider : la vente est annulée trois mois plus tard parce que l’acquéreur ne peut entrer en jouissance de la maison dans laquelle le précédent propriétaire y a un droit d’habitation viager. Laurent Pfitzer vend en 1644 une maison arrière au jardinier Jean Schertzer. Le boulanger Jacques Rothback vend en 1651 une partie de son jardin sur lequel l’acquéreur s’engage à n’y construire qu’une écurie basse. Les préposés autorisent en 1682 le boulanger Jean Jacques Rothback à établir au-dessus de son étal de pain blanc un auvent (sept pieds de large sur seize de long) qui sera supprimé en 1701.
Le plan-relief de 1727 montre le bâtiment principal à l’angle (rez-de-chaussée et deux étages), une cour et un bâtiment accessoire dans la rue Kuhn. Le plan Blondel (1865) représente la même disposition des lieux. D’après le rapport d’experts dressé en 1809, le bâtiment avant où se trouve une boulangerie comprend un rez-de-chaussée en maçonnerie et deux étages en pans de bois, un bâtiment arrière, à rez-de-chaussée et un étage en pans de bois, communique avec le précédent par une galerie au premier étage. Sur le plan préparatoire au plan-relief, le bâtiment avant a été agrandi de chaque côté sur la cour.


Plan-relief de 1725 (Musée historique). Faubourg de Saverne en bas, et rue Kuhn sur la gauche

Elévations préparatoires au plan-relief de 1830, îlot 16 (Musée des Plans-relief) 1

L’Atlas des alignements (années 1820) et le plan des Ponts-et-Chaussées (1828) signalent un bâtiment à rez-de-chaussée en pierre et deux étages en bois. Sur les élévations préparatoires au plan-relief de 1830, la façade se trouve de part et d’autre du repère (a). Sur la droite, la façade du Faubourg de Saverne à quatre fenêtres, une porte et deux autres fenêtres au rez-de-chaussée, sept fenêtres à chacun des deux étages, toiture à trois niveaux de lucarnes. A gauche du repère (a), pignon vers la rue Kuhn à deux fenêtres, une porte et une autre fenêtre au rez-de-chaussée, deux étages à quatre fenêtres, puis mur à une fenêtre, porte et bâtiment arrière à rez-de-chaussée et deux étages à toit peu incliné. La cour U montre l’arrière (2-3) du bâtiment Faubourg de Saverne, le bâtiment (3-4-5) à l’angle sud-est de la cour, le mur (5-6) percé d’une porte, la façade (6-1) du bâtiment arrière donnant sur la rue Kuhn puis le bâtiment (1-2) ouest au fond de la cour.
La maison porte d’abord le n° 6 (1784-1857) puis le n° 13.


Cour U, plan – Détail du plan Blondel (1765, ADBR) – Plan des Ponts et Chaussées, 1828 (ADBR, cote 785 W 6)

Croquis des bâtiments (1916) – Nouvelle construction d’Ernest Baccara (1928, dossier de la Police du Bâtiment)

Le restaurateur Ernest Baccara fait transformer en 1928 le bâtiment sous la direction des architectes Buchmann et Sell en reliant les deux bâtiments rue Kuhn par une construction à tourelle. La Commission des Beaux-arts le félicite en 1934 d’avoir fait restaurer avec goût les façades de sa maison en faisant apparaître les pans de bois.
L’architecte Oscar Burger demande en 1963 au maire un accord de principe pour transformer, démolir et reconstruire le bâtiment. La société civile immobilière Baccastra demande en décembre 1970 un accord préalable pour construire un bâtiment d’habitation. Les architectes Oscar Burger et Jean-Paul Treiber (13, rue Ohmacht) soumettent un avant-projet : surface 341 m² (327 m² pour la parcelle section 54 n° 32 et 14 m² à acquérir de la Ville), surfaces hors œuvre dans les limites du terrain 2.959 m², hors limites (avant-corps) 97,45 m². L’architecte Paul Treiber présente en février 1971 un deuxième projet portant sur les n° 11 et 13 rue du Faubourg de Saverne qui seraient reliés par un bâtiment au-dessus de la rue Kuhn ; il n’est pas approuvé par la Police du Bâtiment. Les architectes présentent un troisième projet en mars 1972 et déposent une demande de permis de construire.
La société civile immobilière Baccastra dépose en mars 1971 une demande de démolir les maisons sises 13, rue du Faubourg de Saverne et 2, rue Kuhn (bâtiments à rez-de-chaussée et deux étages, comprenant dix logements, à remplacer par un bâtiment de dix-neuf logements). Le préfet accorde l’autorisation en mars 1971. Les bâtiments sont démolis en mars 1972. Les Dernières Nouvelles d’Alsace relatent que l’Œuvre Notre Dame a démonté une dalle du XVI° siècle représentant deux lions sculptés autour d’un bretzel.
La société Baccastra acquiert en mai 1972 le terrain entre l’ancien bâtiment et l’alignement légal (15 m²) et en octobre 1972 cinq places de stationnement. Le maire donne en janvier 1973 son accord pour refuser le permis de construire pour non-respect du Règlement municipal des constructions, articles 30 (saillies sur le domaine public), 58 (gabarit) et 67 (prospect). – Complément à venir
Le nouveau bâtiment ravalé en 2011 en couleur sombre.


Projet de nouveau bâtiment, axonométrie (dossier 733 W 51)
Façade rue Kuhn, état initial (image Fabien Romary, publiée sur Archi-wiki) – Même endroit en septembre 2024 – Faubourg de Saverne de part et d’autre de la rue Kuhn (avril 2015)

juillet 2025

Sommaire
CadastrePolice du BâtimentRelevé d’actes

Récapitulatif des propriétaires

La liste ci-dessous donne tous les propriétaires de 1581 à 1952. La propriété change par vente (v), par héritage ou cession de parts (h) ou encore par adjudication (adj). L’étoile (*) signale une date approximative de mutation.

Conrad Vogelgesang, boulanger, et (1579) Marguerite Sand – luthériens
1583 h Jean Horlacher, boulanger, et (1583) Marguerite Sand veuve de Conrad Vogelgesang – luthériens
1610* adj Nicolas Tornarius, notaire, et (1606) Odile Spritz, veuve de Martin Breuning, (1627) Véronique Jung puis (1631) Ursule Huthwol, veuve du receveur Frédéric Casimir Butzmann – luthériens
1611 v André Schott, d’Eckbolsheim
1612* h Jean Schott, boulanger, et (1612) Anne Foltz – luthériens
1616 v Christophe Roll, boulanger, et (1613) Apollonie Eckart – luthériens
1638 h Jean Christophe Roll, boulanger, et (1634) Susanne Scheid – luthériens
1639 v Laurent Pfitzer, jardinier, et (1624) Catherine Kilian – luthériens
1647 v Jacques Rothback, boulanger, et (1641) Barbe Hollinger, d’abord (1631) femme du boulanger Jean Marstaller – luthériens
1670* h Jacques Rothback, boulanger, et (1666) Marie Salomé Geckler – luthériens
1714 h Jean Rothback, boulanger, et (1714) Eve Beuttelstetter remariée (1729) avec le fournier Jean Daniel Maul – luthériens
1749 h Jean Jacques Rothback, boulanger, et (1745) Catherine Elisabeth Frantz – luthériens
1808 v Jean Kræuter, blatier, et (1788) Catherine Elisabeth Kieffer puis (1807) Jeannette Louise Hummel – luthériens
1839 v Abraham Jacques Euler, négociant, et (1820) Frédérique Louise Riesé
1867 v Benjamin Voltz, menuisier, et (1867) Emélie Unselt
1925* v Ernest Baccara, restaurateur, et Rosalie Müller

Valeur de la maison selon les billets d’estimation : 1300 livres en 1713, 600 livres en 1728

(1765, Liste Blondel) I 18, Jean Jacques Rothbach
(Etat du développement des façades des maisons, AMS cote V 61) Jacob Rodbach, 20 toises, 1 pied et 5 pouces
(1843, Tableau indicatif du cadastre) P 19, Kreuther, Jean Georges – maison, sol, cour – 3,1 ares / Euler cafetier au Miroir

Locations

1701, Chrétien Fibich, passementier
1759, André Voltz, boulanger
1801, Théophile Stern, boulanger
1864, Georges Kapp, boulanger
1865, Jean Müller, bourrelier
1869 (logement), Armand Bénoni Fournier
1875, Louis Kuhn, cafetier, et Antoinette Klæylé puis (1880) Joseph Keller, sellier

Livres des communaux

1587, Livre des communaux (VII 1450) f° 437
Jean N., boulanger à la Cour des Frères, règle 1 sol 8 deniers pour sa maison louée au fournier Michel Mohr, à savoir un auvent (8 pieds de long, saillie de trois pieds)

Ane der Newen Zeÿlen von Cronenburger vntz an daß Speirthor Hinein.
Hans N: Der Jetzige Pfüster im Bruderhoff hatt ein Hauß da Michell Mohr der Haußbeckh Innen sitzt, daran ein Wettertach xiiij schu lang, iij schu herauß, Bessert & i ß. viij ß

1673, Livre des loyers communaux, VII 1466 (1673-1741) f° 590
L’auvent autorisé par les préposés au bâtiment est inscrit au registre de 1683 jusqu’à sa suppression en 1701

Hannß Jacob Rothback, soll vom Wetterdach an seiner behaußung in Cronenburgerstraß, Jahrs vff Medardi und 1683 primo, 1 lb
Prot: 1682. p. 69
(Quittungen 1684-1701)
dieses Wetterdach ist A° 1701 hinweg gebrochen worden

Préposés au bâtiment (Bauherren)

1682, Préposés au bâtiment (VII 1369)
Les préposés autorisent le boulanger Jean Jacques Rothback (ici Rothhan) à établir un auvent (sept pieds de large sur seize de long) au-dessus de son étal de pain blanc

(f° 65-v) Montags den 1. Junÿ 1682. – Hanß Jacob Rothhann, Wetterdach
Augenschein eingenommen beÿ Hanß Jacob Rothhanns des Schwartzbecken Eck behaußung in der Cronenburger Straßen, welcher angehalten Ihme ein Wetterdach vff 7. schuh breit vnd 16. schuh lang Zuerlauben, daß Er ein Weißbroden laden auffrichten Können. Erkannt, bedacht.

(f° 69-v) Dienstags den 9. Junÿ horâ 9. – Hanß Jacob Rothhann, Wetterdach
pt° eingenommenen augenscheins beÿ Hanß Jacob Rothhanns behaußung in der Cronenburger Straß ist Ihme das wetterdach in angebrachter länge der 16 sch vndt 7. schuh breit auffzurichten willfahrt, dergestalten daß Er davon Jahrs gemeiner Statt auff Hanß Jacob Rothhann Medardi 1 lb 5 ß d Zinnß entrichten solle. Ille bietet moderation des Zinnß, schluß bleibt beÿ 1. lb s So Er Zuentrichten übernommen.

Description de la maison

  • 1713 (billet d’estimation traduit) La maison comprend une petite cour, une écurie et une cave sous solives, le tout estimé à la somme de 2600 florins
  • 1728 (billet d’estimation traduit) La maison comprend plusieurs poêles, chambre pour officier, chambres, cuisines, vestibules, four à pain et petit poêle, cave sous solives, bûcher, porcherie et petite cour, le tout estimé avec appartenances et dépendances à la somme de 1200 florins
  • 1809 (rapport d’experts)

Atlas des alignements (cote 1197 W 37)

1° arrondissement ou Canton ouest – Rue du Faubourg de Saverne

nouveau N° / ancien N° : 13 / 6
Kraeuter
Rez de chaussée et 2 étages en bois bon état
(Légende)

Ponts et Chaussées

(1828) Ponts et Chaussées. Route départementale n° 1 de Saverne à Strasbourg (785 W 6)
N° 6 Rez de chaussée en pierre encore en bon état 2 étages en bois

Cadastre

Cadastre napoléonien, registre 28 f° 2 case 3

Euler, Cafetier au miroir

P 19, Sol, maison & cour – Faub. de Saverne 19
Contenance : 3,10
Revenu total : 343,61 (342 et 1,61)
Folio de provenance : 2
Folio de destination : theilw. zerst.
Année d’entrée :
Année de sortie : 1871
Ouvertures, portes cochères, charretières :
portes et fenêtres ordinaires : 56, nc 5 mentions biffées remplacées par 61 / 49
fenêtres du 3° et au-dessus :

Cadastre napoléonien, registre 22 f° 194 case 1
La maison est réputée avoir été en partie détruite pendant le siège de 1870 mais elle retrouve sa valeur initiale en 1875 par rectification.

Euler, Abraham Jacques, Cafetier
1869 Voltz, Benjamin menuisier

P 19, maison, sol cour – Faubourg de Saverne 13
Contenance : 3,10
Revenu total : 343,61 (342 et 1,61)
Folio de provenance : 2
Folio de destination : theilw. zerst.
Année d’entrée :
Année de sortie : 1871
Ouvertures, portes cochères, charretières :
portes et fenêtres ordinaires : 61 / 49
fenêtres du 3° et au-dessus :
1871 (Maisons détruites pendant le blocus) Voltz Benjamin f° 194, P 19, revenu 342
Voltz Benjamin f° 194, revenu 282

P 19, Haus – Faubourg de Saverne 13
Contenance : 3,10
Revenu total : 283,61 (282 et 1,61)
Folio de provenance :
Folio de destination : berichtigung theilw. zerst.
Année d’entrée : 1871
Année de sortie : 1875

P 19, maison – Kronenburgerstrasse 13
Contenance : 3,10
Revenu total : 343,61 (342 et 1,61)
Folio de provenance : Brcht.
Folio de destination :
Ouvertures, portes cochères, charretières :
portes et fenêtres ordinaires : 61 / 49
fenêtres du 3° et au-dessus :
1875, Voltz Benjamin f° 194-I, P 19, maison, revenu 342, rectification

Cadastre napoléonien, registre 24 f° 225 case 1

Voltz, Benjamin, Tischler / Schreiner Wittwe Emilie geb. Unselt

P 293, Hofraum, Haus
Contenance : 3,10
Revenu total : 343,61 (342 et 1,61)
Folio de provenance :
Folio de destination : Gb
Ouvertures, portes cochères, charretières :
portes et fenêtres ordinaires : 61 / 49
fenêtres du 3° et au-dessus :

Cadastre allemand, registre 31 page 243 case 3

Parcelle, section 54, n° 32 – autrefois P 293
Canton : Kuhngasse Hs N° 2 und Kronenburgerstraße N° 13 / Rue Kuhn, Rue du Faubourg de Saverne
Désignation : Hf, Whs
Contenance : 3,27
Revenu : 3700 – 5600
Remarques :

(Propriétaire), compte 3634
Voltz, Benjamin Witwe
1913 Voltz Johanna
1925 Baccara Ernest restaurateur et son épouse Rosalie Müller chacun pour la moitié / la veuve à Strasbourg-Montagne Verte
(639)

1789, Etat des habitants (cote 5 R 26)

Canton I, Rue 30 Rue du fauxbourg de Saverne p. 35

6
Pr. Rothbach, Jacques, boulanger – Boulang.
loc. Scherner, Georges, revendeur – Manant
loc. Sippel, Antoine, ouvr. en tabac – Moresse
loc. Klein, Nicolas, charretier – Jard. f. P.

Registres de population

Adolphe Seyboth (édition en allemand) mentionne le café Holweck (1824), Kamm (1825), Antoine Brion (1834, Alexandre (1837), l’auberge Lehr (1840) et le café Kuhn (1870).
Ci-dessous, extraits du registre de population où figurent aussi des boulangers ; le registre ne permet pas de conclure que les habitants exercent leur activité sur place.

Registre de population 600 MW 28 – fauxbourg de Saverne 6
(p. 556) Hauswald, Jean Baptiste, 1785, Caffetier, marié, Strasbourg (à Strasbourg depuis) 1815 – dél. pte boucherie 107
id. née Luttenberger, Anne Cath. 1783, Ep. Languelouis
id. Marie Louise, 1815, Naples
(p. 556) Holweck, Jean Nicolas, 1782, Limonadier – dél. quai des bateliers 42
id. née Bréville, Marie Cather. Ep
id. Marie Nicolas Alexandre Charles, 1821 2 février
(p. 557) Holweck, Virginie Amélie Dor: Caroline, 1818, fille de Jn Nicolas, d’autre part – dél. quai des bateliers 42
Holweck, Mélanie Adélaïde Joseph, 26 fev. 1822 – décédée le 30 aoust 1823
(p. 557) Platz, François ant. 1765, Cafetier, veuf, Phalsbourg, (à Strasbourg depuis) 1772, (auparavant) Mutzig – E. 9.bre 1825, dél. r. des échasses 11 idem
id. Michel 1797, Strasbourg
id. Antoine 1802, Strasbourg
Platz Joséphine, 1807, Strasbourg
(p. 557) Kamm, Jn Jacques, 1766, Cafetier, Strasbourg, (auparavant) r. des Tonneliers 9 – E. 8.bre 1826, dél. rue de la nuée bleue 19
id. née Klein, Barbe, 1767, Ep., Strasbourg
(p. 559) Brion, Antoine Joseph, M. 1803, Cafetier, Thionville, auparavant r. Soupe à l’eau 14 – E. oct. 35, dél. r. du Noyer 6
id. née Kuhn, Dorothé, 1800, Ep. Strasbourg
id. Marie Joseph Elisa, 1828, Enf. Strasbourg
id. Antoine Constant, 1832, Enf. Strasbourg
id. Odile Emilie, 1833, Enf. Strasbourg – décédée janv. 1835

Registre de population 600 MW 177 – fauxbourg de Saverne 6
(p. 95) Brion, Antoine 25 janv. 1803, Thionville, Moselle, Limonadier, (à Strasbourg depuis 8. 8.br 1823) auparavant du Noyer 6, (entrée) 1 juillet 47, (sortie) 6.5.1847, (ensuite à) Haguenau
id. née Raul, Barbe, 1802, Ep. Strasbourg
id. Marie Josephine Elisa, 16 juin 1828, Strasbourg
id. Antoine Constant, 2 juin 1832, Strasbourg
id. Etienne Emile 10 juin 1837 Strasbourg
(p. 95) Euler, Abraham Jacques, 1785, Nüremberg, Cafetier, M, (auparavant) rue des Serruriers 29, (entrée) 21 mars 49
id. née Riesé, Frédérique Louise, 1796, Strasbourg, Ep

Annuaire de 1905

Verzeichnis sämtlicher Häuser von Strassburg und ihrer Bewohner, in alphabetischer Reihenfolge der Strassennamen (Répertoire de toutes les maisons de Strasbourg et de leurs habitants, par ordre alphabétique des rues)
Abréviations : 0, 1,2, etc. : rez de chaussée, 1, 2° étage – E, Eigentümer (propriétaire) – H. Hinterhaus (bâtiment arrière)

Kronenburgerstrasse (Seite 88)

(Haus Nr.) 13
Diethelm, Wirt. 02
Kapp, Bäckermstr. 0
Hilberer, Notariatsschrbt. 1
Kaufmann & Süss, Getreidehandlung. 1
Voltz, Rentnerin. E 1
Hermann, Zimmermann. 2
Lours, Bankbeamten. 2
Schlosser, Tagner. 3
Adrian, Kaufmann. H 2

Kuhngasse (Seite 90)

(Haus Nr.) 2
Ursleur, Schreinerm. 0

Dossier de la Police du Bâtiment (cote 233 MW 745)

13, rue du Faubourg de Saverne et 2, rue Kuhn (1874-1973)

La cheminée de la boulangerie est rehaussée en 1903. Le boulanger Alphonse Moog fait installer en 1913 un pétrin mécanique. Les cabinets d’aisance du débit de boissons correspondent aux prescriptions mais pas ceux de le boulangerie (1916).
Le restaurateur Baccara fait transformer en 1928 le bâtiment sous la direction des architectes Buchmann et Sell avec l’aval de la Commission municipale des beaux-arts bien que la surface de la cour ne satisfasse pas aux prescriptions. Tout le rez-de-chaussée servira de restaurant, la cuisine sera transférée au premier étage, la partie du milieu sera rehaussée et reliera les deux bâtiments isolés. La Commission des Beaux-arts envoie en 1934 une lettre de félicitations au restaurateur Baccara pour avoir fait restaurer avec goût les façades de sa maison en faisant apparaître les pans de bois (entrepreneur Ehstand et Batt).
L’architecte Oscar Burger demande en 1963 au maire un accord de principe pour transformer, démolir et reconstruire le bâtiment ; la Division VI fait remarquer qu’il n’est guère probable qu’il soit démoli en raison de sa situation, de son bon état et de son caractère architectural, le Bureau d’urbanisme ne voit pas d’inconvénient à autoriser les transformations ni à le reconstruire après démolition.
La société civile immobilière Baccastra demande en décembre 1970 un accord préalable pour construire un bâtiment d’habitation. Les architectes Oscar Burger et Jean-Paul Treiber (13, rue Ohmacht) soumettent un avant-projet : surface 341 m² (327 m² pour la parcelle section 54 n° 32 et 14 m² à acquérir de la Ville), surfaces hors œuvre dans les limites du terrain 2.959 m², hors limites (avant-corps) 97,45 m², six logements de deux pièces, un de trois pièces, onze de quatre pièces, un de six pièces, au total 1570 m², locaux commerciaux, environ 220 m², vingt places de stationnement. Hauteur des façades, 20 mètres plus 1 mètre vers le Faubourg de Saverne (rez-de-chaussée, six étages et un étage en retrait) rue Kuhn sur quinze mètres de longueur comme vers le Faubourg de Saverne, au-delà 17,25 mètres et 1 mètre (rez-de-chaussée, cinq étages et un étage en retrait).
L’architecte Paul Treiber présente en février 1971 un deuxième projet qui porte sur la parcelle 32 de la section 54 et les parcelles 7 et 8 de la section 55 qui seraient reliées par un bâtiment au-dessus de la rue Kuhn. Il n’est pas approuvé par la conférence de la Police du Bâtiment.
Les architectes présentent un troisième projet en mars 1972 et déposent une demande de permis de construire. L’occupation des sols dépasse les 75 pour cent, il y a vingt places de stationnement au lieu de vingt-trois.
La société civile immobilière Baccastra dépose en mars 1971 une demande de démolir les maisons sises 13, rue du Faubourg de Saverne et 2, rue Kuhn (bâtiments à rez-de-chaussée et deux étages, comprenant dix logements, à remplacer par un bâtiment de dix-neuf logements). Le bâtiment d’angle comprend un rez-de-chaussée en maçonnerie, deux étages en pans de bois et une grande toiture à lucanes. Le bâtiment rue Kuhn comprend un rez-de-chaussée en maçonnerie et deux étages en pans de bois, toiture en tuiles plates. Un bâtiment plus récent en maçonnerie à rez-de-chaussée, un étage et une tourelle relie les précédents. Le préfet accorde l’autorisation de démolir en mars 1971. Les bâtiments sont démolis en mars 1972. Les Dernières Nouvelles d’Alsace relatent que l’Œuvre Notre Dame a démonté une dalle du XVI° siècle représentant deux lions sculptés autour d’un bretzel. Le conseiller municipal Jean Precheur écrit au maire en faisant remarquer que la Commission des sites n’a pas été consultée.
L’architecte des Bâtiments de France Fernand Guri déclare en avril 1972 que le nouveau bâtiment ne se trouve plus dans le champ de visibilité de l’église Saint-Jean depuis que la bibliothèque municipale a été construite. La société Baccastra acquiert en mai 1972 le terrain entre l’ancien bâtiment et l’alignement légal (15 m²) et en octobre 1972 cinq places de stationnement. La Commission municipale pour la protection des sites est invitée à donner son avis sur l’aspect du nouveau bâtiment en septembre 1972. Les architectes accusent en décembre 1972 le maire du « retard inconsidéré  » pour instruire le dossier. Le maire donne en janvier 1973 son accord pour refuser le permis de construire pour non-respect du Règlement municipal des constructions, articles 30 (saillies sur le domaine public), 58 (gabarit) et 67 (prospect).

Boulanger Jean Kapp (1901, 1907), Alphonse Moog (1912, 1962), local de droite, Faubourg de Saverne
Aubergiste Auguste Diethelm (1912), Ernest Baccara (1921), Paul Keller (1946), Jules Simon (1951), Œuvres Sociales de l’Electricité et du Gaz de France (1957-1968), local à l’angle des rues
Menuisier Usleur (1916) , rue Kuhn

Sommaire

13, rue du Faubourg de Saverne

  • 1874 – Le directeur de l’usine à gaz demande que le plombier Banzet soit autorisé au nom du sieur Kopp, locataire du sieur Woltz, à faire une prise pour environ deux becs au 13, rue du Faubourg de Saverne
  • 1883 – Le maître maçon Th. Bischoff, (3, rue des Lentilles) demande au nom de la veuve Voltz l’autorisation de réparer la façade – Autorisation
  • 1887 – Le maire notifie la veuve Benjamin Voltz de faire ravaler la façade – La propriétaire répond que l’entrepreneur Bischoff l’a repeinte à l’huile en 1875 puis lavée en 1883 – Le maire accorde un an de délai – Rappel et nouveau courrier de la propriétaire en 1888. Le maire classe l’affaire.
    1890 – Le maire notifie la veuve Benjamin Voltz de faire ravaler la façade – La propriétaire demande au moins deux ans de délai en arguant que le rez-de-chaussée a été repeint deux ans auparavant – Le maire estime que la façade a bon aspect et classe l’affaire.
    1891 – Le maire notifie la veuve Emilie Voltz de faire ravaler la façade – Le maître maçon A. Matter (7, rue des Aveugles) demande au nom de la veuve Voltz l’autorisation de réparer le crépi – Autorisation – Travaux terminés, juin 1891
    1900 – Le peintre en bâtiment J. Brückmann (80, route des Romains à Kœnigshoffen) demande l’autorisation de poser un échafaudage pour ravaler les façades 13, rue du Faubourg de Saverne et 2, rue Kuhn – Autorisation – Travaux terminés, juin 1900
    1900 – La Police du Bâtiment constate que l’entrepreneur Amand Matter (8, quai Türckheim) ravale la façade sans autorisation – Demande – Autorisation
  • 1901 – Le maître boulanger Jean Kapp qui doit faire des réparations urgentes à son four demande l’autorisation d’entreposer des gravats rue Kuhn – Le commissaire de police transmet la demande au maire – Autorisation – Travaux terminés, ma
  • 1902 (août) – S. Rubin et Frère, propriétaire du 15, rue du Faubourg de Saverne, se plaint au nom de ses locataires des fumées provenant du n° 13. – La Police du Bâtiment constate les faits – La veuve Voltz demande de reporter les travaux à l’année suivante parce que la mauvaise saison approche – Le maire accorde le délai
    1903 (août) – Nouvelle plainte par l’architecte Falk au nom du propriétaire Rubin – La cheminée de la boulangerie a été rehaussée, novembre 1903.
  • 1904 – Le maire notifie la veuve Benjamin Voltz de faire ravaler la façade – La propriétaire déclare que le dernier ravalement remonte à 1900 – Le maire accorde un an de délai et déclare qu’un lavage suffira – Le maire classe le dossier, mai 1905
  • 1906 – Le peintre en bâtiment Henri Kœhl (boulevard de Cronenbourg, ensuite boulevard du Président Wilson) demande l’autorisation de poser un échafaudage devant la façade – Le commissaire de police transmet au maire – Autorisation – Travaux terminés, novembre 1906
  • 1906 – La Police du Bâtiment constate que l’aubergiste Auguste Diethelm a posé deux lampes électriques sans autorisation – Demande illustrée d’un croquis (une lampe se trouve vers le Faubourg de Saverne et l’autre rue Kuhn – Autorisation
  • 1907 – Dossier ouvert suite à un courrier du commissaire de police. Le boulanger Kapp demande l’autorisation d’exploiter sa boulangerie – La Police du Bâtiment constate que la pièce derrière le fournil ne peut recevoir de lumière directe sans transformer les locaux.
  • 1909 – Le maire notifie Emilie Voltz de faire ravaler la façade – Le maire retire sa demande en déclarant que les façades ne sont pas particulièrement sales.
  • 1911 – Dossier ouvert suite à un courrier du commissaire de police. La veuve Voltz demande l’autorisation de continuer à exploiter la boulangerie dans sa propriété. Les locaux sont dans le même état qu’en 1907. Le préfet accorde à titre précaire l’autorisation qui deviendra caduque si le boulanger ou le propriétaire change.
  • 1911 – Dossier ouvert suite à un courrier du commissaire de police. Le sieur L. Schrœder de Stetzsch près de Dresde demande l’autorisation de poser un panneau publicitaire au restaurant à l’angle du Faubourg de Saverne et de la rue Kuhn – L’architecte de l’Œuvre Notre Dame Knauth estime qu’il convient d’interdire de tels panneaux qui sont de mauvais goût. L’architecte municipal Beblo se range à cet avis. – Le maire répond au commissaire de police que l’autorisation est refusée d’après l’ordonnance du 23 novembre 1910 qui complète le règlement de voirie du 8 avril 1910 concernant l’aspect local. – Le panneau n’est pas posé
  • 1912 – L’entrepreneur C. Widmann (1, rue Saint-Louis) demande l’autorisation de réparer le crépi – Autorisation – Travaux terminés, octobre 1912. – Idem, de poser un échafaudage sur la voie publique. Le commissaire de police transmet au maire – Autorisation
  • 1912 (juillet) – Le maire notifie la veuve Voltz née Unselt de faire ravaler la façade
    1912 (octobre) – Le peintre en bâtiment Jacques Brückmann (3, quai de l’Abattoir) demande l’autorisation de poser un échafaudage sur la voie publique pour repeindre la façade – Le commissaire de police transmet au maire – Autorisation
  • 1912 – Auguste Diethelm demande l’autorisation de faire faire plusieurs inscriptions, 1) vers le Faubourg de Saverne (débit de la brasserie au Bois Vert, Ch. Prieur) , 2) vers la rue Kuhn (restaurant Auguste Diethelm, déjeuner à 1,00 1,50 et 2,00 marks, menu à 1,50, Soupe, viande de bœuf, rôti avec légumes et pommes de terre, fromage et fruit – repas froid ou chaud à toute heure) – Les inscriptions sont terminées, décembre – Autorisation
  • 1912 – Le maître boulanger Alphonse Moog demande l’autorisation de poser un distributeur automatique – Accord – Dossier classé, juillet 1913.
    1913 (novembre) – Alphonse Moog demande l’autorisation d’installer un pétrin mécanique – L’inspection du travail donne son accord assorti de conditions – Description de la machine provenant des ateliers Mohr à Halle – Dossier – Autorisation – Travaux terminés, avril 1914 – Dessin
    La Police du Bâtiment demande à la demoiselle Voltz, propriétaire demeurant 6, place de la Gare) de faire plâtrer les poutres en bois.
  • 1916 – Commission des logements militaires. Remarques sur l’atelier du menuisier Usleur rue Kuhn, en neuf points pour le bâtiment Faubourg de Saverne – Rapport de visite – L’issue de secours a été aménagée, janvier 1917
  • 1921 – Dossier ouvert suite à un courrier de la II. Division et du commissaire de police. Ernest Baccara demande l’autorisation de continuer à exploiter le débit de boissons (auberge). Les locaux correspondent aux prescriptions ministérielles en 24 mars 1890, sauf leur hauteur (2,80 au lieu de 3,50 mètres). Liste de travaux à faire.
  • 1920 – Le maire notifie la demoiselle Voltz (6-III place de la Gare) de faire ravaler la façade. Le rez-de-chaussée vers le Faubourg de Saverne a été refait
  • 1921 – Ernest Baccara demande l’autorisation de faire des inscriptions sur la façade et de poser des enseignes – La Police du Bâtiment note que les teintes ne sont pas adaptées aux environs – Travaux terminés, mai 1921
    Le même demande au commissaire de police l’autorisation de poser un échafaudage sur la voie publique – le commissaire de police transmet au maire – Accord
  • 1922 (janvier) – L’enseigne a été retirée. Seule subsiste une lampe et son bras.
    1922 (mai) – Ernest Baccara demande l’autorisation de poser une enseigne au-dessus de la terrasse (11 mètres de long, saillie de 2,50 mètres) – Autorisation de poser un store
    1923 – Le même demande l’autorisation de poser deux enseignes sur verre à l’angle du bâtiment – Autorisation – Dessin (Café-restaurant, Vins d’Alsace, Winstub)

2, rue Kuhn

  • 1868 – Le directeur de l’usine à gaz demande que le plombier Hoff soit autorisé au nom du propriétaire Voltz, à faire une prise pour environ deux becs au 2, rue Kuhn
    1875 – Le directeur de l’usine à gaz demande que le plombier Diehl soit autorisé au nom du locataire Kuhn, à faire une prise pour environ cinq becs au 2, rue Kuhn
    1876 – Le directeur de l’usine à gaz demande que le plombier Wohringer soit autorisé au nom du propriétaire Bischoff, à faire une prise pour environ cinq becs au 2, rue Kuhn
  • 1888 – L’entrepreneur Gustave Barth fils, demeurant au Neudorf, demande au nom de la veuve Barth, l’autorisation de faire un raccord aux canalisations municipales (eaux de pluie et eaux usées) – Autorisation – Travaux terminés, septembre 1888
  • 1895 – Le maire notifie la veuve Voltz de se conformer au règlement du 30 novembre 1891 en supprimant les cinq volets et les trois soupiraux qui s’ouvrent à moins de 2,20 mètres de la voie publique – Le maire accorde un délai – Rappel – Travaux terminés, juillet 1898
  • 1898 – Le maire notifie Emilie Voltz de faire ravaler la façade – Le maire accorde par deux fois un délai – Travaux terminés, septembre 1900
  • 1908 – Le quincaillier Semy Mannheimer (21, rue du Faubourg de Saverne) demande l’autorisation de poser une enseigne émaillée – Autorisation – L’enseigne est posée, août
  • 1909 – Le maire notifie Emilie Voltz de faire ravaler la façade – La demoiselle Voltz déclare que les façades ont été ravalées trois ans plus tôt – La Police du Bâtiment classe le dossier en notant que les façades ne sont pas particulièrement sales.
  • 1916 – Dossier ouvert suite à un courrier de la police militaire qui demande un rapport sur les cabinets d’aisance du restaurant sis 2, rue Kuhn – Les cabinets d’aisance du débit de boissons correspondent aux prescriptions mais pas ceux de la boulangerie. Plan (croquis, la boulangerie se trouve sur la droite de la façade vers le Faubourg de Saverne, la salle de débit à l’angle des rues, l’atelier de menuiserie sur la gauche de la façade rue Kuhn). Les cabinets d’aisance devront être transformés d’après le croquis.
    1917 – Rapport sur le logement Baas (troisième étage de la maison arrière) en cas d’incendie
    1918 – Si le logement à l’angle peut continuer à servir.
    Commission des logements militaires, 13, rue du Faubourg de Saverne et 2, rue Kuhn, remarques en 10 points

Suite du dossier commune aux deux adresses

  • 1903 -Commission contre les logements insalubres – 13, Faubourg de Saverne, maître boulanger Kapp. Il faut agrandir les fenêtres de la chambre des compagnons boulangers. La demoiselle Voltz déclare que la pièce ne sert que de chambre à coucher et que des travaux importants seraient nécessaires pour tripler la surface de la fenêtre. – Le compagnon a une autre chambre
    1905, rue Kuhn – Remarques en trois points
    1906, raccord aux canalisations
    1910, rien à signaler
  • 1928 – Le restaurateur Baccara demande l’autorisation de transformer le bâtiment sous la direction des architectes Buchmann et Sell. L’architecte de la Police du Bâtiment fait remarquer que l’angle sera entièrement modifié et qu’il convient de prendre des photographies pour témoigner de l’ancien état. – Autorisation, tout le rez-de-chaussée servira de restaurant, la cuisine sera transférée au premier étage, la partie du milieu sera rehaussée et reliera les deux bâtiments isolés, la surface de la cour ne satisfait pas aux prescriptions mais les transformations améliorent la construction, le tout approuvé par la Commission municipale des beaux-arts – Le gros œuvre est terminé, juin 1928, le certificat accordé – Plan de l’alignement légal – La réception finale a lieu en décembre sans observation.
  • 1929 – La Police du Bâtiment constate qu’Ernest Baccara a fait poser un éclairage clignotant à son enseigne – L’éclairage est supprimé
  • 1932 – La Police du Bâtiment constate que le restaurateur Baccara a fait poser trois stores rue Kuhn – Demande – Autorisation
  • 1934 – La Commission des Beaux-arts décide d’envoyer une lettre de félicitations au restaurateur Baccara pour avoir fait restaurer avec goût les façades de sa maison en faisant apparaître les pans de bois (entrepreneur Ehstand et Batt)
  • 1941 – Le restaurateur Baccara doit sans délai supprimer l’inscription Bière Prieur ou au moins la remplacer par Grünenwaldbier (Bière au Bois-Vert) – L’inscription est supprimée
    1942 – L’aubergiste Baccara demande l’autorisation de transférer le fournil sous la direction de l’architecte Emile Werler (19-a rue Hermann Gœringer). Entrepreneurs, frères Steinbach – L’autorisation est refusée pour des raisons de main d’œuvre non disponible – La boulangerie Moog pourra continuer son activité jusqu’à la fin de la guerre.
  • 1946 – Paul Keller (restaurant Baccara) conteste le montant des droits de voirie – La Police du Bâtiment déclare que la réclamation n’est pas fondée.
  • 1949 – Paul Keller demande l’autorisation d’exploiter le débit de boissons Baccara au 13, rue du Faubourg de Saverne. Le préfet demande un rapport sur les locaux. La Police du Bâtiment déclare qu’ils correspondent en tous points aux dispositions du règlement du 24 mars 1890 et à celles de l’arrêté municipal du premier décembre 1931.
    1951 – Le préfet autorise Jules Simon à continuer d’exploiter le débit de boissons Baccara jusqu’à présent tenu par Paul Keller suivant cession de bail passée le 14 juin 1951 avec la veuve Baccara.
  • 1953 – L’entreprise de peinture V. Kræmer, successeur Osberger-Dolis-Laurent (6, rue du Faisan) est autorisée à poser un échafaudage sur la voie publique pour repeindre la façade
  • 1957 – Le gérant des Œuvres Sociales de l’Electricité et du Gaz de France déclare qu’il reprend à son compte les trois lampes et les cinq stores du restaurant Baccara
  • 1961 – La Brasserie du Bois Vert déclare avoir enlevé le lambrequin.
  • 1962 – Rapport d’inspection de la boulangerie Moog. Les locaux de travail ne satisfont pas aux prescriptions en vigueur (dimensions, hauteur, éclairage, ventilation). Croquis
  • 1962 – La Police du Bâtiment constate que le boulanger Alphonse Moog a posé sans autorisation deux enseignes plates – Demande – Autorisation
  • 1963 – L’architecte Oscar Burger demande au maire un accord de principe pour transformer, démolir et reconstruire la maison.
    Commentaire de la Division VI (Laforgue) Bien que l’immeuble soit situé dans un secteur à rénover selon le plan d’urbanisme en cours d’élaboration, il n’est guère probable qu’il soit démoli en raison de sa situation, de son bon état et de son caractère architectural.
    Le Bureau d’urbanisme ne voit pas d’inconvénient à autoriser les transformations ni à le reconstruire après démolition.
  • 1963 – Les locataires (Mme Buck, locataire du deuxième étage, et le boulanger Moog) se plaignent que la toiture n’est pas étanche et ni le conduit – Gérant de la maison, Albert Muller, 2, place du Vieux-Marché-aux-Vins – La toiture est réparée, le conduit de fumée sera réparé par l’entreprise Bravin
  • 1968 – Les Œuvres Sociales de l’Electricité et du Gaz de France cessent d’exploiter la cantine.
  • 1972 – L’entreprise E. Knecht (11, rue de la Gare à Admaswiller) est autorisée à poser une palissade autour du chantier
  • 1970 (décembre) – La société civile immobilière Baccastra demande un accord préalable pour construire un bâtiment d’habitation. Les architectes O. Burger et J.-P. Treiber (13, rue Ohmacht) soumettent un avant-projet. Surface 341 m² dont 327 m² pour la parcelle section 54 n° 32 et 14 m² à acquérir de la Ville. Surfaces hors œuvre dans les limites du terrain 2.959 m², hors limites (avant-corps) 97,45 m². Six logements de deux pièces (56 m²), un de trois pièces (74 m²), onze de quatre pièces (88 et 93 m²), un de six pièces (162 m²), au total 1570 m². Locaux commerciaux, environ 220 m², 20 places de stationnement. Hauteur des façades, 20 mètres plus 1 mètre vers le Faubourg de Saverne (rez-de-chaussée, six étages et un étage en retrait) rue Kuhn sur quinze mètres de longueur comme vers le Faubourg de Saverne, au-delà 17,25 mètres et 1 mètre (rez-de-chaussée, cinq étages et un étage en retrait)
    Plan d’arpentage – Photographies de la maquette
    1971 (janvier) – La Police du Bâtiment transmet le dossier à l’architecte en chef Patrick Vivien à Paris, architecte urbaniste chargé de la rénovation du quartier de la gare.
    1971 (février) – L’architecte Paul Treiber présente le projet qui porte sur la parcelle 32 de la section 54 et les parcelles 7 et 8 de la section 55 qui seraient reliées par un bâtiment.
    1971 (mars) – Conférence de la Police du Bâtiment – M. Stern (bureau d’urbanisme) estime qu’il n’y a aucune raison de surplomber le domaine public. Le projet a pour conséquence de supprimer la rue Kuhn alors qu’une aire de stationnement est prévue sous la bibliothèque.
    1971 (mars) – Le président de la Communauté urbaine écrit au maire qu’il détient le dossier Vivien mais que tous les services n’ont pas donné leur avis. – Le maire répond à l’architecte qu’il examinera le projet présenté le 15 décembre à condition qu’il satisfasse aux prescriptions du Règlement municipal des constructions en date du 4 février 1966.
    1972 (mars) – Les architectes présentent leur nouveau projet, suite à un premier du 15 décembre 1970 et un deuxième de février 1971 regroupant les deux angles de la rue Kuhn. Conférence de la Police du Bâtiment. Surface 341 m² dont 327 m² pour la parcelle et 14 m² du domaine public devant le bâtiment – L’occupation des sols dépasse les 75 pour cent (310 m² au lieu de 257 m²). Il faudrait 23 places de stationnement alors qu’il n’y en a que vingt.
    1972 (mars) – Les architectes O. Burger et J.-P. Treiber (13, rue Ohmacht) déposent au nom de la société civile immobilière Baccastra une demande de permis de construire sur le terrain sis section 54 n° 32 (13, rue du Faubourg de Saverne et 2, rue Kuhn). Le rez-de-chaussée comprend des locaux commerciaux, le premier étage des locaux professionnels, les étages supérieurs des logements, le sous-sol des caves et des garages.
    1972 (mars) – Article de presse (Dernières Nouvelles d’Alsace, 12 mars 1972) L’ancien restaurant Baccara a été livré aux démolisseurs – Autre article du 15 mars relatant que l’Œuvre Notre Dame a démonté une dalle du XVI° siècle représentant deux lions sculptés autour d’un bretzel. «  Dans le bâtiment à charpente et à poutres anciennes dont l’oriel et le rez-de-chaussée ont été restaurés il y a une quarantaine d’années ont également été trouvés une vasque de style Renaissance ornée d’un lion, des rampes d’escaliers intérieurs datant du XVII° siècle et une girouettes. Un certain nombre de tuiles datant de la même époque ont également été mises à l’abri. »
    1972 (avril) – Le service de salubrité a trouvé un accord avec le pétitionnaire.
    1972 (avril) – L’architecte des Bâtiments de France Fernand Guri déclare que le nouveau bâtiment ne se trouve plus dans le champ de visibilité de l’église Saint-Jean depuis que la bibliothèque municipale a été construite. Il estime cependant que la Commission municipale des sites doit donner son avis.
    1972 (mai) – La société Baccastra acquiert le terrain entre l’ancien bâtiment et l’alignement légal (15 m² à 600 francs le mètre carré)
    1972 (septembre) – Le maire fait part des remarques réglementaires communiquées à l’architecte Treiber qui devra présenter un nouveau projet qui tienne compte des remarques.
    1972 (octobre) – Réponses de l’architecte Jean-Paul Treiber.
    1972 (octobre) – La société Baccastra transmet un engagement par lequel elle acquiert cinq places de stationnement de la S.C.I. Hannong Parking (terrain sis 6, 10 et 12 rue Hannong, 1 et 2 impasse du Jeu-des-Enfants.
  • 1972 (septembre) – Commission municipale pour la protection des sites, extrait du procès verbal de la réunion tenue le 14 septembre 1972.
    La commission est appelée par M. le Président à émettre un avis sur le principe des façades du futur immeuble à ériger 13, Faubourg de Saverne à l’angle de la rue Kuhn. Les plans sont dessinés par MM. Burger et Treiber, architectes.
    M. Precheur pour sa part est contre la reconstruction d’un immeuble à cet endroit. A son avis, il aurait fallu conserver l’ancienne maison, charmante et de faible volume, abritant le restaurant Baccara. A présent, le vœu qu’il formule est l’aménagement d’un espace vert à cet angle des rues.
    La Commission, après discussion, donne son accord aux plans des façades sous réserve de la précision des matériaux de revêtement. Elle demande que ces matériaux, sous forme d’échantillons, lui soient soumis pour appréciation avant la mise en œuvre.
    1972 (octobre) – Réponses aux observations de l’architecte Jean-Paul Treiber.
    1972 (novembre) – Les murs de cave ayant été démolis, le terrain se trouve à environ trois mètres en contrebas du trottoir sans qu’un garde-corps ait été posé.
    1972 (décembre) – Les architectes accusent le maire du  » retard inconsidéré  » pour instruire le dossier – La Division II estime que l’interruption du délai d’instruction n’est pas toujours une bonne solution. Elle propose de refuser le permis de construire qui ne peut être accepté tel qu’il est soumis, ce qui aura pour effet de hâter les modifications.
    Note à l’attention du maire. (1) Non-respect de l’article 58 du Règlement municipal des constructions qui exige le respect d’un gabarit, au-dessus de la hauteur maximale autorisée, compris entre 45 et 52° calculé par rapport au nu de la façade depuis l’alignement légal. Il ressort des plans que l’angle est effectivement de 52° mais qu’il a été calculé à partir de la face extérieure de l’avant-corps qui dépasse l’alignement légal de 1 mètre 20. (2) Non-respect de l’article 67 du Règlement municipal des constructions qui dispose que le prospect entre le mur d’en face et les fenêtres nécessaires des cuisines doit être d’au moins 5 mètres, alors que les plans ne font ressortir qu’une marge de 3,10 mètres. (…) M. Treiber, architecte de la S.C.I. éprouve des difficultés pour modifier les plans pour des raisons fiscales (T.V.A. et rapport entre surfaces d’habitation et surface commerciale) et ne désire pas changer son projet de peur de ne plus bénéficier du taux réduit de la T.V.A., certaines surfaces commerciales étant déjà vendues.
    1973 (janvier) – Le maire donne son accord pour refuser le permis de construire
    1973 (janvier) – Motifs du refus, articles 30 (saillies sur le domaine public), 58 (gabarit) et 67 (prospect)
    1973 (29 janvier) – Arrêté portant refus de permis de construire selon la demande déposée le 15 mars 1972.
  • 1971 (mars) – La société civile immobilière Baccastra dépose une demande de démolir les maisons sises 13, rue du Faubourg de Saverne et 2, rue Kuhn
    Bâtiment à rez-de-chaussée et deux étages, comprenant cinq logements de trois pièces, deux logements de deux pièces et trois logements d’une pièce, locataire, boulanger Moog. Raisons motivant la démolition, Vétuste et inapte à une habitation – Immeuble de remplacement, habitation de 19 logements (1750 m²)
    Observations. Il s’agit d’un ensemble de constructions. D’une part une construction faisant l’angle de la rue Kuhn et du Faubourg de Saverne et mitoyenne du n° 15 rue du Faubourg de Saverne, comprenant un rez-de-chaussée en maçonnerie et deux étages en pans de bois avec grande toiture à lucanes en tuiles plates. D’autre part une construction adjacente au n° 4 rue Kuhn également avec rez-de-chaussée en maçonnerie et deux étages en pans de bois, toiture en tuiles plates. Enfin, reliant les deux immeubles, une construction à rez-de-chaussée, un étage et une tourelle comportant un deuxième étage, le tout de construction plus récente en maçonnerie avec couverture en tuiles plates.
    Plan d’arpentage – photographies
    1971 (mars) – Le préfet accorde l’autorisation de démolir
    1972 (mars) – Article de presse (Dernières Nouvelles d’Alsace, 12 mars 1972) L’ancien restaurant Baccara a été livré aux démolisseurs (autre exemplaire, plus haut)
    Autre, 14 mars. Sauver une sculpture qui date du XVI° siècle (photographie de l’oriel et de sa sculpture)
    1972 (13 mars) – L’immeuble ne figure pas sur la liste proposée par M. Will en vue de la protection des sites. Les menuiseries (portes et fenêtres) sont enlevées
    1972 (14 mars) – Les tuiles ont été récupérées par l’entreprise de démolition. M. Klein est venu sur place le 13 mars s’occuper de l’enlèvement de la sculpture à bretzel.
    1972 (avril) – Le conseiller municipal Jean Precheur écrit au maire au sujet de la démolition en faisant remarquer que la Commission des sites n’a pas été consultée.
    Projet de réponse du maire. – L’instruction de cette demande a établi (1) que le secteur n’était pas protégé, ni au titre des sites et monuments, ni à celui de l’aspect local, (2) que bien qu’ayant un aspect pittoresque, les immeubles étaient en mauvais état d’entretien et sans confort. J’ajouterai que le colombage n’était pas constitué de poutres comme on a pu le croire mais de simples planches accolées à la façade. Par ailleurs l’oriel dont on a pu penser qu’il avait une valeur architecturale n’a été réalisé qu’en 1928, c’est-à-dire postérieurement à la construction de l’immeuble (1900), (3) le fait que la maison en figure pas sur la liste dressée par M. Will concernant les immeubles à sauvegarder prouve qu’elle ne présentait aucun intérêt architectural.

Autres dossiers
13, rue du Faubourg de Saverne (1976-1995, construction, SCI Baccastra) cote 927 W 92
2 rue Kuhn (1973-1992), cote 733 W 51
13, rue du Faubourg de Saverne (2001, certificat d’urbanisme) cote 1308 W 1640
13, rue du Faubourg de Saverne (2010-2011, modification de la porte d’entrée) cote 1687 W 1166
13, rue du Faubourg de Saverne (2015-2016, modification de façade [sans décision] cote 1930 W 181
13, rue du Faubourg de Saverne (2018, changement des miroiteries au rez-de-chaussée) cote 1930 W 702
13, rue du Faubourg de Saverne (2018, remplacement des fenêtres au premier étage) cote 1930 W 802


Relevé d’actes

Le fournier Conrad Vogelgesang et sa femme Marguerite Sand, fille du corroyeur Jacques Sand, hypothèquent la maison au profit de l’hospice des vérolés. La dette passe ensuite à Jean Horlacher

1581 (16.11.), Blatterhaus (1 AH 1186) Brieff Registratur
Conrad Vogelgesang Haußbeck und Margret Santhin Jacob Sandten dochter. under Kronenburg hinden St Marx Closter. jetz derselbe. modo Hans Hochlacher. 78.
Straßburg j lib vi ß iii dz geltz vff Martini A° & 1582. Zum Ersten mahl
Gibt Conrad Vogelgesang der Haußbeck Modo Hans Hochlacher
(Habet in proth: pnst fol: 30. Nondum Ingrossat)
Item ein Pergamentin brieff mit deß B.houes Insigell dem dato 16. 9.bris A° 1581. weyset wie Conradt Vogelgesang der Haußbeck vnd burg. Zue Straßburg vnd Margred Santhin sein haußfraw, wÿland Jacob Sandten des Rhotgerbers allhie eheliche dochter unverscheidenlich für sich vnd Ire Erben verschriben vnd obligirt haben gegen den herrn Pflegern deß Bl. Zue Straßburg deß war Zugegen der fürnem Johann Feltz schaffner Zitzinsen 2 ½ fl. gelts Straßburg werung, mit 50 fl. d.selben werung widerlösig, Vff vnd abe eynem hauß hoffstatt, höfflin, vnnd gärtle mit allen Iren gebeuwen & gelegen In d. Vorstatt Straßburg vnder Kronenburg hinden s: Marx Kloster, eynseit neben Clauß huckh. deß gartner s: erben and.seit einn Eckhauß ahne eyner Almend gaßenn stost hinden vff (-) den webern davon gehnd Zuuor 5 fl. gelts ablosig mit 100 fl. Georg Ruelman dem glaser Mehr 4 fl. gelts loesig mit 100 fl. Margerth Bärtin wÿland Jacob v. Fridelsheim s: witwe sonst ledig eÿg.
Inhalt deß Bl. Concept buechs fol: 20.
[in margine :] diser brieff ist nich funnd.)

Originaire de Pfullendorf (en Wurtemberg), le boulanger Conrad Vogelgesang épouse en 1579 Marguerite, fille du tanneur Jacques Sand
Mariage, cathédrale (luth. p. 22)
1579. Dnica V. post Trinitatis. 19. Julÿ. Conrad Vogelsang von Pfullendorf d. Beck vnd Margaretha, Jacoben von Sand des Gerbers nachgelaßne tochter (i 14)

Marguerite Sand se remarie en 1583 avec le boulanger Jean Horlacher, originaire de Schwäbisch Hall (en Wurtemberg), qui adopte son beau-fils Conrad. Le pasteur indique à l’acte de mariage que la mariée est une anabaptiste convaincue (widerteuferin vnd schwe[n]ckfelderin).
1583 (23. Martÿ), Chancellerie, vol. 226 (Gemein Contract Buch)
Eheberedung vnnd Ein Kindtschafft Zwüschen Hannß Haßlach [Hannß Horlacher] vonn Schwebischen Hall dem Beckhen vnnd Margred Sandin Weÿland Conrad Vogelgesang des Becks seligen Wittwe
erschinnen seindt vnnsere burger Geörg Roth der gürttler als vonn vnns geordneten vogt Conraden weÿland auch vnnsers burgers Conrad Vogelgesang des Beckhen seligen mitt Margreden Sandin ehelichen erzielten Kindts, So dann Jetzgemelte Margred Sandin mit beÿstand Lorentz Bouwalls des Huffschmidts Ires geschwornen Vogts vnnd Hannsen Harrlachers von Schwebischen Hall des beckhen Ires Jetzigen ehemanns, vnnd haben vnns erzehlen vnd fürbring Laßen, Alß gedachter Conrad Vogelgesang Kurtz verruckhter Zeit Göttlichen willen nach mitt todt abgangen, da hette sie Margred vff sein Geörg Rothen des Kindts vogt begeren Alle Iro beÿderseits Ligende vnd vahrende hab unnd gütter vnnserer Statt gebrauch nach geäugt, gezeugt, durch geschworne schreiben und Keüffler Inventieren, beschreiben vnd anschlagen Lassen, vermög vnd Inhallt darüber vffgericht Inventarÿ so sie damit fürgelegt, Auß welchem sich befunden, das obgemeltem Conraden dem kinde, so ungevor halbjährig mehr nicht gebüren thäte dann 26 lb 6 ß Nachdem nun den 14. nechstverschinen Monats Januarÿ Ernante Margred sich mit obgedachtem Hannsen Horlacher andernwertts verheürath (…)
Erstlich das der Hanns Harlacher das obgemelte Ir Margreden mit Conraden Vogelgesang erzielte Kind ahne Kindtsstatt vff vnnd annemmen, Also d. es sein recht Adoptiert vnd angewünschte Kind sein vnd heissen soll (…)

Mariage, Saint-Pierre-le-Vieux (luth. p. 245 n° 4)
1583. Hans Horlacher von Schwebischen Hann ein Beck, Margarete, Conrad Vogelgesangs Becken witwen eine starcke widerteuferin vnd schweckfelderin. Eingesegnet 4. febr. nach dem früpredig (i 131)

Le boulanger Jean Harlacher devient bourgeois par sa femme quelques jours après son mariage
1583, 2° Livre de bourgeoisie (4 R 104) p. 511
Hans Harlacher der beck Von schwabischen hall hatt daß burgerrecht empfangen von margretta Sandinn Weÿlandt Conratt Vogelgesangs deß beck. selligen wittwe vnd will Zuo denen beck. diennen actt. denn 9.t Februarÿ 83.

La maison est inscrite au nom de Jean N, boulanger à la Cour des Frères dans le Livre des communaux (1587)

Jean Harlacher conteste la décision du conseil des Boulangers qui lui interdit de vendre du pain (Jüngling brot) alors que les Quinze l’y ont autorisé jusqu’à ce que le différend ait été réglé. Les Quinze confirment leur précédente décision
1595, Protocole des Quinze (2 R 24)
(f° 132-v) Sambstag den XXV. Octobris – Hanns Harlacher Ca. Beckerzunfft.
Hanns Harlacher Pfister Im Bruderhoff, p. Lt. Hüenerer gepietten laßen Diebold Kuch. Zunfftmeister d. becken, Ohnangesehen meine hn hieuor Inn Ihrem streitt Erkandt, das er die Jüngling brot bitz außtrag der sachen mög bachen vnd feÿl haben, so wohl Im hauß, alß vffm marckt, wie Zuuor, Nicht desto weniger im Erstem gericht Ihne diße Woch wird beschickt vnd beÿ j lib d gebotten, von d. morg. thorglock bitz abends, kein brot hienweg Zu geben, dieweil es dann den vorig. bescheidt Zuwider, der burgern vnd Regiments hn beschwerlich, das sÿ nicht brot beÿ Ime holen dörffen, der bescheidt auch noch nicht ergang. So bitt er dem gericht vff Zuleg. das sÿs beÿ vorigem bescheidt sollen pleiben laßen bitz außtrag d sachen. Will darneben vmb befürderung bescheidts vnderthenig gebetten haben.
Diebold Kuch Zunfftmeister p. Dachtlern, Er hab nicht können wissen was d. gegentheil anrueffen werde, stehe nicht allein Zu Ime, sich einzulaßen, sonder müß sich mitt dem gericht vnderreden, bitt Zeitt bitz zu nechster Zusammenkunfft.
Harlach. er hab sich versehen, ein Gericht sollt Ihne haben pleiben lassen, bitz außtrags d. sachen, dieweil sÿ Ihne aber wider anfechten, muß er ansuchen, bitt wie vor, laßt sonst bedacht Zu. Kuch er wiß nicht was für bescheidt ergang., nitt nochmalen vmb dilation, ohne anhang. Harlacher, es were Ime beschwerlich kein brot Im hauß Zu verkauffen. Kuch das Jüngling brot hab hieuor sein ordnung. Harlacher, es gehör Zum haubtstreitt. Es Ist d. Receß Inn ferndigem prothocoll fol. 83. gelesen, darinn Ime bitz außtrag d. sachen Jüngling brot Zubachen Vergönnet.
Erkandt, beÿ vorigem bescheidt pleiben laßen, sonsten dem Zunfftmeister den begerten bedacht Zulaßen. Anhang dabeÿ steg, das meine hn die straff geg. d. Zunfft vorbehalten, das sÿ Ihne über hieuor gegebenen bescheidt, weitter beohnrüwig., vnd mitt gebotten beschweren, des außtrags nicht erwarttet. J. Wormß. h. Moltzh.

Autres mentions de Jean Harlacher dans les registres du Magistrat.
1593, Protocole des Quinze (2 R 22) Pfister im Bruderhoff Hans Harlacher. 50. 52. 92. 98. 145. 166.
1594, Protocole des Quinze (2 R 23) Hans Harlacher Pfister im Bruderhoff. 83. 90. Becken Ca. Hans Harlacher 111. 115. 130. 133.
1601, Protocole des Quinze (2 R 30) Becker Zunfft Ca. Hanß Horlacher. 57.

Jean Horlacher et Marguerite Sand hypothèquent la maison au profit du pharmacien Martin Braun.

1598 (xij. tag Januarÿ), Chancellerie, vol. 315 (Registranda Meyger) f° 10
(Inchoat. in proth. fol. 8.) Erschienen Hannß Horlacher disser Zeit Pfister Im Bruderhoff, burger Zu St. vnnd Margred Sandin sein eheliche haußfrauw
Haben bekhandt vndt Inn gegenwertigkeit Herrn Martin Breün Apottheckers Burgers Zu St. Offentl. Verÿeh – schuldig sigent 50 Pfund pfenning
Zum Rechten wißenthafften vnderpfandt ÿngesetzt Ein Beckenhauß, sampt dem höfflin vnd gartten, Ouch allen begriffen, Zugehörd vnd gerechtigkeit, geleg. Inn der Voorstatt Straßburg, Ane der Neuwen Zÿlen, gegen der Herrberg Zim Wildenman hinüber, Einsit ein Eckhauß, Ane einer Allmendt gaß, vnd Andersit nebent Claus Hucken, des gartners witwen, hinden vff hanß Hammerern den gartner stoßend, dauon gohnt iij ß d Boden Zinß Sant Marx Closter, Mehr v gulden gelts, ablösig mit C guldin Jörg Rulman dem Glaser, Item dritthalben guldin gelts, Losig mit L guldin dem Platterhauß, Vnd dann 12 Pfund pfenning gelts Widerkhöuffig 41 Pfund pfenning Herrn Michael Theurer Fünffzehenern d. Statt st. Alle Jahr

Autre hypothèque entre les mêmes. La maison se trouve aux Maisons neuves (Neue Zeil) face à l’auberge au Sauvage.

1599 (xvij tag Aprilis), Chancellerie, vol. 321 (Registranda Meyger) f° 112
(Inchoat. In Proth. fol. 140.) Erschienen Hannß Horlacher disser Zeit Pfister Im Brud.hoff, burger Zu Straßburg Vnnd Margred Sandin sein eheliche haußfrauw
Haben bekhandt vnd In gegenwertigkeit Martin Breün burgers Zu St. – schuldig sigent 50 Pfund pfenning Straßburg. gelühens gelts
Zum vnd.pfand ÿngesetzt vnd verlegt Ein Becken behausung, sampt dem höfflin vnnd Gartten, Auch Allem begriffen, Zugehördt vnd gerechtigkeit, geleg. Inn d. Vorstatt Straßburg, Ane der Neuwen Zÿlen, gegen d. Herrberg Zum Wildenman hinüber, einsit ein Eckhauß, An einer Allmendt gaß, Vnnd And.sit nebent Clauß Hucken des gartners witwe, hinden vff hannß Hammerer den gartner stoßend, Dauon gond iij ß d boden Zinß Sant Marx Closter, Mehr fünff guld. gelts, Ablösig mit C guld. Jörg Rulman dem Glasern, Item dritthalben guldin gelts, Lösig mit 50 guldin, dem Platerhauß, vnd dann Zweÿ Pfund d gelts widerkhoüffig mit 41 pfund Pfenning, herrn Michael Theürer, fünffzehnern d. Statt St. Alle Jahr

Jean Horlacher et Marguerite Sand hypothèquent la maison au profit de Jean Reuter de « Kippenweiler »

1599 ([28. Junÿ]), Chancellerie, vol. 323 (Registranda Kugler) Scheda f° 172
Erschienen Hanns Horlacher Pfister Im Brud.hoff alhie, vnd Margred Sandtin sein haußfrauw
Haben Inn gegensein Hans Reüters von Kippenwÿler bekandt vnd sich gegen demselben unverscheidenlich für sich Zu Zinßen Järlich v.schriben Namblich j lib v ß geltd wid.ablößig mit xxv* lib Straßburger
dafür Vnd.pfand sein soll hauß hoffstatt, höfflin vnd gärttlin mit allen andn Iren gebewen & gelegen vor dem Speÿrthor Inn der Neuwen Zÿlen einseit neben Clauß Hugken seligen Wittwe, anderseit Hanns Hammerer gartner stoßt hinden vff das Allmendt, dauon gondt v guldin gelts St. W. Wid.lößig mit j C gl. St. W. H. Michael Theuwren, Item Zweÿ pfundt Zehen schilling gelts Widlößig mit L lb d hrn Martin Braunen, Item v guldin gelts St W Wid.lößig mit 100 guldin bemelter Werung Jerg Ulman glaßern, Item iij guldin gelts Wid.lößig mit L gls St. W. dem Blaterhauß alhie, Item xv ß gelts Wid.lößig mit xv lib d Joseph Senn von Schmÿen* vnd dann iij ß d bodenzinß Zu S. Marx sunst eÿgen

La même maison revient sans doute par adjudication judiciaire à Nicolas Tornarius qui la revend en 1611 à André Schott, d’Eckbolsheim

1611 (xxvij decemb.), Chancellerie, vol. 395 (Registranda Kügler) f° 384
Erschienen Her Niclaus Tornarius burger zu Straßburg (verkaufft)
dem Ersamen Andreas Schott wonhaft Zu Eckbolsheim
Huß, Hoffstatt Höfflin vnd gartten mit allen andern Iren gebewen & gelegen In der Stat Straßburg vorm Speÿer thor In der Neüen Zeülen, gegen der Herberg Zum Wilden man über, einseÿt ein Eckh hauß an einer Alment gassen, anderseÿt neben Claus Huckhen deß garttners wittwe, Stoßend hinden vff hanß Hammerer dem Garttner, Dauon gendt iij ß d bodenzinß vff d. heÿlig. Wyhnacht tag S Marx Closter, 5 guldin gelts vff Laurentj, Ablesig mit Lij lb x ß Straßburger Werung Georg Rulman dem Glasser alhie, Mehr iij guld. vff Martini Ablesig mit xxvj lb v ß Straßburg. werung dem Bladerhauß alhier, Weÿther ij lb ß d St: Pfenning Jerlich vff (-) Ablesig mit L Pfenningen hanns Trommens burg. Zu Str. Item xiij ß d vff (-) Ablosig mit xiij lb pfenningen, der Kauff vber solche beschwerd. vßerhalb bodenzinß vmb 197 pfund
[in margine :] der Khauff für ledig eyg. vber d. bod. zinß 339 lb 8, 141 lb 15 beschwerd.

Nicolas Tornarius vend un capital garanti sur la maison de Jean Horlacher

1612 (ut spâ [ix. Januarÿ]), Chancellerie, vol. 399 (Registranda Meyger) f° 12
(Inchoat. in Proth: fol: 10) Erschienen herr Nicolaus Tornarius burg. Zu Straßburg
hatt bekhandt vnd Inn gegenwertig keit hannß Trollen burgers zu Straßburg vnnd Elizabeth hirtzin seiner ehelich haußwürthin, mit beÿstand Niclaus Schuop Vonn Kreützenach Soldat Am weÿß. thurn vnd Simon Albrecht des Schreÿners burgers zu Straßburg – schuldig sige 40 pfund pfennig Straßburger
für die vßhabung Ane 50 pfund d hauptgutt, Mehr dauon verfallen Zinß v lb vnd dreÿ pfundt pfg Auch gelühens gelts, welches Alles vff hannß Horlacher des beckens behausung steth. vnd assignirt Ist, Vermög einer handt geschrifft 24. Brachmonatt 1609. darbeÿ gebund. ein ein Kauffbrieff vnder des hoffs Insigel de dato 24. Augustj 1579. Zu bezahlen

La maison revient à Jean Schott, fils d’André (voir l’acte de 1613). Jean Schott, boulanger à Eckbolsheim, épouse en 1612 Anne, fille du jardinier Zacharie Foltz
Mariage, Saint-Pierre-le-Vieux (luth. f° 130 n° 25)
1612. 17. Martÿ. Hans Schott, der Beckh von Eckelsheim. J. Anna Zachariæ Foltzen des Gartners Tochter (i 132)

Jean Schott devient bourgeois par sa femme quinze jours après son mariage
1612, 2° Livre de bourgeoisie (4 R 104) p. 948
Hanß Schott von Eckoltzheim der Beck empfahet d. Burgerrecht von Anna weÿland Zacharie Voltz. deß geweßenen gartners ehelicher dochter, wüll Zu Becken dienen Acttum den 2. Martÿ Aô 1612. [corriger en avril, l’acte se trouvant après celui du 26 mars]

Jean Schott et Anne Voltz hypothèquent la maison au profit de Paul Messerschmidt pour lequel agit Nicolas Tornarius.

1613 (27. Decembris), Chancellerie, vol. 400 (Imbreviaturæ Contractuum 1612. 1613) f° 82
Schuldbekandtnus Pauli Meßerschmidts des Notarÿ Zu Wimpffen vber 120. lib.
Erschienen Hanß Schott Haußfewr vnd burg. alhie vnd Anna Voltzin bede ehegemecht mit beÿstand Andreæ Schotten burg. Zu Eckboltzh. seines Vatters vnd Laurentz Voltzen Ir d. Frawen vetters
haben in gegenwerttigkheyt Nicolai Tornarÿ des Notary vnd burg.s alhie als verordneter befelchhaber Pauli Meßerschmidts diser Zeyt Zu Wimpffen verpfrundet – schuldig worden 120 pfund
Zum vnderpfand verlegt hauß Hoff Hoffestatt vnd Garten mit allen derselben Zugehörd vnd gerechtigkeyt In diser Statt Straßburg vorstatt Vor dem Speyrthor in der Newen Zeylen einseyt ein eckhauß ane einer Allmend gaß. and.seyt neben Claus Hugken gartners selig witwen hinden auff Hanß Hamerern den Gartner tochter, darauff stehend Zuvor trey schilling bodenzinß dem Closter Zu S. Marx Jerlichs auff weyhenachten, Mehr fünff gulden gelts auff Laurentÿ Georg Rulman dem Glaser alhie In hauptgut mit 100 gulden Straßburg. wehrung, Item ein pfund 6 schilling 3 pfenning auff Marien* dem Blaterhauß alhie In hauptgut mit 26 pfund 6 schilling vnd dann 2 pfund 10 schilling Jerlichs den (-) Novembris In der Müntzen alhie mit 50 pfund pfenning dafür er Tornarius Burg. abzuloßen, Vnd dann ein acker velds In Konigshofer Bann In den Strengen (…)

Le boulanger Jean Schott vend la maison au boulanger Christophe Roll.

1616 (xxixj. februarÿ), Chancellerie, vol. 421 (Registranda Meyger) f° 127-v
(Inchoat. in Prot. fol. 142.) Erschienen hannß Schott der schwartzbeck burger Zu Straßburg (verkaufft)
Stoffell Rollenn dem schwartzbeckh burgern Zu Straßburg, So auch Zugeg.
hauß, hoffestatt vnd Gärttell mit sampt dem schopff Auch Allen Andern Ihren gebeüwen & geleg. Inn der vorstatt Ane der Neüwen Zÿlen, geg. der herrberg Zum Wilden Mann über eins. n. wolff huck. And.seit ein Eckhauß hind. Jacob Chunen stoßend, dauon gend v ß viiij d Bod. Zinß vff Martini Sant Marx closter, Item v gl gelts lößig mit j C gl werung vff Laurentÿ Georg Rulman Rulman dem glaser, Item vj lb gelts wid. Kheuffig mit j C xx lb d vff weÿhenacht h. Nicolao Tornario, So dann seind sie verhafftet vmb L lb d Am Müntz, würdt vff den 22. Martÿ Verzinset Sunst ledig vnd eÿg., Vnnd Alles Recht & Also das & Vnd Ist dißer Khauff vber obgeschritte beschwerd. so die Kheüffere (…) vff sich genommen Zugang. vnd bescheh. für vnd vmb 113 pfund

Le boulanger Christophe Roll d’Eckbolsheim (Eckelsheim) épouse en 1613 Apollonie, fille de Jean Eckart, meunier à Haguenau
Mariage, cathédrale (luth. f° 5)
1613. Dominica 2. Epiphan: den 17. Jenner. Christophel Roll der beck Zu Eckelsheim vnd Apollonia Hans Eckarts des Müllers von Hagenaw nachgelasne tochter. eingesegnet montag den 25. Jenner (i 7)

Baptême de Jean Christophe, fils de Christophe Roll, aubergiste au Soleil à Eckbolsheim, et de sa femme Appolonie
Baptême, Eckboltzheim (luth. n° XI)
1613. Dnca XVII Trinit. Zinstag den 28. Septemb. getaufft Hanns Christoff dessen vatter Christoph Roll der Sonnenwürdt, Mutter Apolonia. Gevatter Michel Kehrmann der Stadt Schloßer vndt Dietrich Planck Herr im vngeldt, Göttel Brigitten Meister Kautzen* frawen Schwester (i 12)

Jean Christophe Roll qui vient de se remettre de sa maladie est autorisé à vendre du pain derrière la cathédrale
1637, Protocole des Quinze (2 R 62)
(f° 31) Sambstag den 18. Februarÿ – Hanß Christoff Roll, Brodt hinders Münster bach.
Hanß Christoff Roll der Schwartzbeck Erschienen, bittet p. D. Knaf. weil. er lang kranck geweßen, vnd vmb seine Kunden Kommen, Ihme Zu erlauben, brodt hinders Münster Zu bachen. ward erwehnt, beÿ den hiesigen becken seÿe man mehrers gesichert, das Ihr brodt vff den Marck komme, alß beÿ den landbecken, welche die frücht Zwar hier erkaufen vnnd auß der Statt bringen, aber das brodt nachgehends anderst wohin verführen, auch müße iebst* under denen hinder dem Münster gleich den übrigen vffs gewicht gebachen werden. Erkandt, willfahrt

Assistée de son fils Jean Christophe Roll, Appolonie, veuve du fournier Christophe Roll, hypothèque la maison au profit du fournier Georges Burger.

1636 (18. Julÿ), Chambre des Contrats, vol. 475 f° 649
Erschienen Appolonia, weÿ: Stoffel Rollen gewesenen haußbecken vnd burgers see: alhie nachgelaßene witib mit beÿstand Balthasar Dürwangers deß Becken ihres geschwornen Vogts und hanß Christoff Rollen Ihres Sohns
hatt in gegensein Georg Burgers auch haußbecken alhie – schuldig seÿ 25. lb
dafür Vnderpfand sein soll hauß, hoffstat, höfflin und hinder haußlein mit Allen andern ihren gebäwen & gelegen in der Newen Zeilen gegen dem Würths hauß Zum Wildenman vber einseit neben Wolff Hucken Gartner vnder wagner, Anderseit ein Eck an der Chunen gaßen, hinden vf Jacob Bulers deß Taglöhners see: Erben stoßend, so zuuor verhafftet vmb 10. fl. & 15. bz. H. Georg Ruhlmanns deß Meelmanns see: Erben

Autre hypothèque entre les mêmes

1637 (30. Martÿ), Chambre des Contrats, vol. 477 f° 329-v
Erschienen Appolonia weÿ: Stoffel Rollen deß Schwartzbecken alhie seel. wittib mit beÿstandt Balthasar Dürrwanger auch Schwartzbecken ihres Vogts, so dann hannß Christoff Roll ihr Sohn,
haben in gegensein Georg Burger deß eltern gewesenen haußbecken alhie – schuldig seÿen XXV. lb
dafür Vnderpfand sein soll hauß vnd hoffstat mit allen anderen ihren gebäwen & alhie in der Newen Zeilen neben Wolff Hucken dem gartner & ists ein Eck an der Khunen gaßen, hinden vff N. N. stoßend, dauon gehen Jährlich 3. ß Bodenzinß dem Stifft S. Marx alhie, so ist diße behaußung auch noch verhafftet vmb 50. lb. Clauß Ruhlmans deß Glaßers seel. Erben und dann umb 25. lb. ihme dem Gläubiger selbst

Appolonie Eckart, veuve du boulanger Christophe Roll, qui va devenir pensionnaire pauvre à l’hôpital, passe un accord avec son fils Jean Christophe et Susanne Schied.

1638 (20. Junÿ), Chambre des Contrats, vol. 480 f° 487
Erschienen Apollonia Eckhardin weÿ: Christoph Rollen deß Schwartzbecken und burgers Zu Straßburg nachgelaßene witib, mit beÿstand ihres geordneten Vogts Balthasar Dürrwangers auch Schwartzbecken alhie, an einem,
So dann derselben eheleiblicher Sohn hanß Christoph Roll der Schwartzbeck vnnd beneben ihme sein eheliche haußfraw Susanna Schieden, mit beÿstand H Johann Friderich Schieden Oberschreibers im Mehrern Spithal ihres Brudern am andern theil
Zeigten an und bekannten, demnach Sie Apolonia heut dato in den Mehrern Spithal darinnen in der Armen: oder Vnderpfrund ihr leben lang zuerhalten vffgenommen worden, Vnd aber gedachten ihres Ehewürths see: Verlassenschafft, vermög ihr vffgerichteten Eheberedung ad dies vitæ usufructuarie Zugenüeßen, Alß heten Sie sich deßwegen mit einander güetlichen dahien Verglichen (…)
[in margine :] vide in Reg: hospitalis D. fol. 82.

Fils de Christophe Roll, le boulanger Jean Christophe Roll épouse en 1634 Susanne, fille du tailleur Frédéric Scheid
Mariage, cathédrale (luth. p. 335)
1634. Hans Christoff Roll der schwartzbeck, Christoff Roll des schwartzbecken n. sohn vnd J. Susanna Friderich Scheid des schneiders n. tochter. eingesegnet montag 3. Martÿ (i 172)

Jean Christophe Roll sollicite un emploi de messager auprès des Sept
1640, Conseillers et XXI (1 R 123) Christoff Roll. 58. [der Beck]
1643, Protocole des Quinze (2 R 126) Hanß Christoph Roll. 41. [um Siebnergerichts Botten dienst]

Jean Christophe Roll est nommé péager au Pont du Rhin
1646, Conseillers et XXI (1 R 129)
(f° 29-v) Montags den 6. Aprilis – Hanß Christoph Roll würd Zu einem Zoller vff der Rheinbruck angenommen
(f° 31) Montag d. 13. April – Hanß Christoph Roll der new angenommene Zoller vff der Rheinbruck hatt vff die Ordnung geschworen

Jean Christophe Roll et Susanne Schied vendent la maison à Laurent Pfitzer, jardinier au quartier des Charrons

1639 (ut supra [4. Aprilis]), Chambre des Contrats, vol. 482 f° 311-v
Erschienen hanß Christoff Roll der schwartzbeck burger Zu St. und Susanna sein eheliche haußfraw mit beÿstand hannß Friderich Schieden oberschreibers im Mehren Spithal alhie ihres brudern
haben in gegensein Lorentz Pfitzers gartners und. wagner bekannt (verkaufft)
hauß, hoffstat vnd gärtlein sampt dem Schopff, vnd allen andrn ihren gebäwen, & alhie vnd. wagner An der Newen Zeÿlen gegen d. herberg Zum Wildenmann vber einseit ist ein Eck anderseit neben Wolff Hucken, hind. vff Jacob Buolers deß taglohners see: Erben stoßend, dauon gehen Jahrß vf Martini 3 ß d Seelgerecht dem Stifft S Marx alhie, Item 5. fl. gelts vf Laurentÿ weÿl. Georg Ruhlmanns see. Erben und Schwester Mariæ mit 100. fl. wehr. hauptgut widerkeüffig – p. 272. lb

Fils du jardinier Jean Pfitzer, le journalier Laurent Pfitzer épouse en 1624 Catherine, fille du potier Mathias Kilian de Brumath
Mariage, Saint-Pierre-le-Vieux (luth. f° 170-v)
1624. Dominica XVI post Trinit. Lorentz Pfitzer d. tagner hanß Pfitzer deß gartners nachgelaßener Sohn, J. Catharinen, Matthiß Chilian des Kachlers Zur Brumath nachgelaßene tochter. 21. 7.bris (i 175)

Le jardinier Laurent Pfitzer vend la maison au boulanger André Schneider. La vente est annulée trois mois plus tard parce que l’acquéreur ne peut pas entrer en jouissance de la maison dans laquelle Jean Christophe Roll a un droit d’habitation viager moyennant un loyer.

1641 (5. Aprilis), Chambre des Contrats, vol. 486 f° 265-v
(Prot. fol. 41 – Emptio-Venditio) Erschienen Lorentz Pfitzer Gartner under wagner und burger Zu Straßburg bekante
in gegensein Andreß Schneiders des Schwartzbeckhen Und burgers alhie (v.kaufft)
Ein Vordere Behaußung Vnd hoffstatt sampt 8. Schuh Von sein Verkäuffers Gärtlin, Welches Er Käuffer mit einer dielen wand Underschlagen, Vnd inn seinem ersten erhalten soll, mit allen deren gebäwen, gelegen alhie in der Vorstatt in der Neüwen Ziehlen gegen der Herberg Zum Wildenmann Vber, einseits ein Eckh anderseit Wolff Huckhen Witwen hinden Vff den v.käuffer stoßend, dauon gehet Jährlichen 2. ß ahne 3. ß d. mehrer Summ Seelgerecht dem Stifft St. Marx alhie daran den Übrigen Schilling der Verkäuffer abzurichten schuldig, So dann 5. ß wehr. Vff Laurentÿ Mariæ Ruhlmänin in hauptguth mit 100. fl. wehr. abzulößen, Vnd Wiewohl dise Behaußung noch v.hafftet vmb 50. Lib. hannß Christoph Rollen dem Schwartzbeckhen – per 165. Lib.
[in margine :] Erschienen der Verkäuffer an einem, So dann der Käuffer am andern theil, Zeigt an demnach der Verkäuffer Ihme dem Käuffern daß verkauffte hauß nicht würcklich. raumen könne, in betrachtung hannß Christoph Roll dißelbige gegen Richtig abstattung deß hauß Zinnß sein leben lang Zu bewohnen auch solches von E. E. groß. Rhats erhalt. haben Alß wolten Sie solch. Verkauff und Kauff hiemit allerdingß cassiren und vffheben – act. d. 30. Julÿ a° 1641.

Le jardinier Laurent Pfitzer vend la maison au boulanger Jacques Rothback, assisté de Valentin Marstaller

1647 (30. April), Chambre des Contrats, vol. 498 f° 293-v
(Prot. fol. 125.) Erschienen Lorentz PfitzerGartner und. wagner mit beÿstand hannß Schertzers Gartners daselbst
hatt in gegensein Jacob Rothbackhß deß Schwartzbeckh. mit beÿstand Valentin Marstallers
Ein vorderhauß mit deß. hoffstatt und Gärtlin auch allen seinen Gebäwen vor dem Speÿrthor in der Kuehnengaß. neben weÿl. Wolff Huckh wittibin ein: und anderseit neben ist ein Eckh, hind. vff daß hinderhauß so obgemelt hannß Schertzer auch von Ihme Pfitzern erkaufft hatt, stoßend gelegen, davon gehnd iahrs vff Martini 2 ß dem Stifft St.Marx Seelgerecht, Item 5. ß wehr. vff Laurentÿ lößig mit 100. fl. wehr. Mariæ Rulmännin (vff sich genohmen) – umb 152. lib
diße 5. fl. wehr. seind durch den Käuffern abgelößt Undt ist derselbe dafür quittirt word. wie in weÿl. H. Hÿlarÿ Meÿers seel. Protocoll de A° 1576. fol. 193. fac. 1. mit mehrerm Zubefind.

Fils du cultivateur Jacques Rothback de Niederemmendingen (près d’Emmendingen Bade), Jacques Rothback épouse en 1641 Barbe, veuve du boulanger Jean Marstaller : contrat de mariage par lequel il adopte sa belle-fille Barbe âgée de quatre ans et demie, célébration
1641 (1. Martÿ), Chambre des Contrats, vol. 486 f° 171
(Prot. fol. 243 – Eheberedung und Adoptio) Erschienen Jacob Rotbackh von nider Emmendingen der Weißbeck und burg. Zu Straßburg alß hochzeiter eins
und Barbara weÿl. hannßs deß geweßenen Schwartzbeckhen und burgers alhie hinderlaßene Wittib alß hochzeiterin mit beÿstand hannß Jacob Baumwollen Commis Beckhen ihres geschwornenn Vogts und Valentin Marstallers deß Musterschreibers Zu Keel ihres Schwagers ahne statt ihres döchterlins Barbaræ Vogts hannß Burckhard Güttels deß Weißbeckh. so leibßblödigkeit halben nicht außgeh. kann
Und weilen fürs tritte eingangß gemeldte Barbara die hochzeiterin, ihrem lieben hochzeiter ein, döchterlin mit obbenambsten gewesen Marstallen ihrem vorig. haußwürth nunmehr sel. ehelich erziehlet vff fünffthalben Jahr alt auch Barbara genannt zubringt (…) solch sein Stieffdöchterlin ahne rechter Kindes statt anzunehmen und zu adoptiren

Proclamation, Saint-Pierre-le-Vieux (luth. f° 54)
1641. Eodem [Dnca Invocavit 14. Martÿ] Jacob Rothback der Beck Von Niederämmendingen, Jacob Rothback Burgern daselbst nachgelaßener Sohn, Barbara, Johannis Marstallers des Schwartzbecken nachgelaßene wittib. Mont. 22. Martÿ im Münster (i 55)

Mariage, cathédrale (luth. p. 444)
1641. Domin Quadrages. Jacob Rothback der Weißbeck, Jacob Rothback deß geweßenen Baurßmanns Zu Nider Emmendingen nachgelaßener ehelicher Sohn, Vndt Barbara, Johann Marstallers deß geweßenen Schwartzbecken vndt Burgers allhie nachgelaßene Wittib. Eingesegnet Im Münster. Mont. den 22. Martÿ (i 227)

Jacques Rothbach devient bourgeois par sa femme dix jours après son mariage
1641, 4° Livre de bourgeoisie p. 200
Jacob Rothbackh vonn Emmendingen der Beck Empfangt d. burgerrecht von Seiner Haußfrauwen Barbara weÿl. Hans Marstallers deß Becken seel. witiben vmb 8 gold. fl. Ist noch ledigen Standts gewesen vnd würdt Zum becken dinnen Jur. den 3 Aprilis 1641.

Fils du boulanger Jean Jacques Marstaller, Jean Marstaller épouse en 1631 Barbe, fille du pasteur d’Illkirch Jean Jacques Hollinger
Mariage, Saint-Pierre-le-Vieux (luth. f° 11-v)
1631. Dominica XX post Trinit. Johann Marstaller d. Schwartzbeck, Wilhelm Marstaller deß Schwatzbecken allhier ehelicher Sohn, J Barbara H. M Joh: Jacob Holling.s weiland Pfarrers zue Ill Kirch nachgelaßene dochter (i 13)

Jacques Rothbach vend une partie de son jardin (20 pieds sur 9) au cordonnier Laurent Vierling qui s’engage à établir une clôture de cinq planches de haut et à n’y construire qu’une écurie basse.

1651 (10. Junÿ), Chambre des Contrats, vol. 511 f° 473
(NB. Ist beÿd. vff ihre Kauffbrieff geschrieb.) Erschienen Jacob Rothbackh der weißbeckh
hatt in gegensein Lorentz Vierlingß deß Schuhmachers
Ein Plätzlin Gundts von seinem Gärtlin ahne deß. Behaußung vor dem Speÿrthor in d. Kuohnen gaß. ahne deß Käuffers hauß geleg. 20. schuh lang und 9. schuh breit, für ledig und eigen umb 5 lib. bahr bezahlt. Gelts und mit dießer vffgelegt. ewigen dienstbahrkeit, daß der iedesmahliger Innhaber der Vierlingisch. Behaußung Erstlich die dielenwand so anietzo Zu scheid. gemacht wirt in seinen Cost. fünf dielen hoch erhalten und ieweil. nach nothdurfft außbeßern od. new mach. Fürs Ander solch. ietzterkaufft. Plätzlin nimmermehr andest alß etwann mit einem nidern Ställelin verbawen sollen in maß dann beÿde Part. für sich alle ihre Erb. und Nachkommen solches alles mit dem darüber gelaÿsteten mund: und hand verspruch becräfftiget haben

La maison revient à son fils Jacques Rothback qui épouse en 1666 Marie Salomé, fille du boucher Michel Geckler : contrat de mariage tel qu’il est copié à l’inventaire, célébration
Copia der Eheberedung – zwischen dem Ehrsamen Hannß Jacob Rothbackh haußbecken des Ehrsamen Jacob Rothbacks auch haußbecken und Burgers alhie ehelichem Sohn, als Hochzeiter an einem, So dann der tugendsamen Jungfrauen Mariæ Salome weÿland des Ehrengeachten Michael Gecklers, geweßenen Metzgers und Burgers alhier seeligen ehelichen Tochter, der Jungfrau Hochzeiterin am andern Theil, sich begeben (…) Actum Straßburg den 18. Februarÿ Anno 1666 Johann Friderich Medler, Notarius publicus

Mariage, Saint-Pierre-le-Vieux (luth. f° 136-v N° XI)
1666. Eadem Dom. [Dom. Reminiscere] Iohann Jacob Rothback d. schwartzbeck Jacob Rothbecken deß schwartzbecken Ehl. sohn v. J. Maria Salome Michel Gecgklers s. deß metzgers Ehl. tochter (i 138)

Jean Jacques Rothback hypothèque au profit de Jean Jacques Verius, brasseur au Canon, la maison qu’il a héritée de ses parents et fait construire à neuf

1687 (13.1.), Chambre des Contrats, vol. 557 f° 22
hans Jacob Rothback, der Weißbeck
in gegensein hans Jacob Verius, deß Biersieders Zur Carthaunen – schuldig seÿe 300 Pfund
unterpfand, Hauß, Hoffstatt, hoff mit allen deren Gebäuen, Zugehördten und Gerechtigkeit, allhier in der Vorstatt Vor dem Speÿrthor an der Kuhnen gaß, einseit neben David Wunderer dem Garttner underwagner, anderseit ist ein Eck an ged. gaß, hinden auff (-) bleÿfuß den Seÿler ehevögtlicher weiß stoßend gelegen, welche behaußung Er debitor an statt derjenig. so vorhin daselbst gestand. und Er von seinen Eltern ererbt gehabt neu auffgebauen, und außerhalb 2 ß d Seelgerecht so d. Stifft St. Marx Zu erfordern, wie auch demjenig. so Maria Salome, gebohrne Gäcklerin, deß. haußfr. an der Melioration etwann Zu prætendiren haben möchte sonst. gegen männiglich freÿ ledig und eÿg.
Zu mehrer Versicherung daß. aber ist vorbemeldte deß. haußfr. mit beÿstand Georg Pick deß bierwürths Zum Bähren, und Joh: Jacob Kamm deß würths ihrer beed. Schwäger, hierbeÿ erschienen und auch gedachte prætension, (…) renunciret

Jean Jacques Rothback et Marie Salomé Gæckler hypothèquent la maison au profit de Marguerite, veuve de l‘assesseur des Treize Jean Paul Graseck

1687 (1.Xbr), Chambre des Contrats, vol. 557 f° 674
hans Jacob Rothback der Weißbeck und Maria Salome, gebohrne Gäcklerin, deßen eheliche haußfrau, und zwar dieselbe mit beÿstand Johann Jacob Verius, deß Biersieders Zur Carthauen, und Johann Röderers, Biersieders Zum wilden Mann
in gegensein /:tit:/ H. Francisci Reißeißens alten Ammeisters und dreÿ Zeheners, alß Curatoris und & H. Philipp Albrecht Weseners XV.ers alß tochtermanns, Frauen Margarethæ Weÿland & Herrn Johann Paul Graßecks gewesenen XIII.ers nunmehr seel. nachgelaßener Fr. Wittib – schuldig seÿen 200 pfund
unterpfand, hauß, hoffstatt, hoff, mit allen deren Gebäuen, Zugehördt. und Gerechtigkeiten, allhier in der Vorstatt Vor dem Speÿrthor, an der Kuhnengaß, anderseit neben David Wunderer dem garttner Und.wagner, anderseit ist ein Eck an ged. Gaß, hind. auff (-) Bleÿfuß d. Seÿler ehevögtlicher weiß, stoßend gelegen, welche Behaußung Er debitor anstatt derjenig. so vorhin daselbst gestand. und Er von seinen Eltern ererbt gehabt, neu auffgebauen und außerhalb 2 ß d. Seelgerecht so das Stifft St. Marx Zu erfordern, und 300 lb so obgel. hans Jacob Verius biß dato darauff stehen gehabt (…) freÿ ledig und eÿg. seÿe

Jean Jacques Rothback et Marie Salomé Gæckler hypothèquent la maison au profit de Jean Georges Wetzel, secrétaire de la Tour aux deniers, en son nom et en celui de son pupille Jean Daniel Rœmer

1692 (14. July), Chambre des Contrats, vol. 564 f° 467-v
hans Jacob Rothback der Weißbeck und Maria Salome gebohrne Gäcklerin und zwar dieselbe mit beÿstand H. Georg Pick deß Biersieder zum schwartzen Bähren und hans Michael Verius deß Kupfferschmds ihrer beeden Vettern
in gegensein Hn Johann Georg Wetzels Secretarÿ deß Pfenningthurns für sich und alß Vogts Johann Daniel Römers – schuldig seÿen 250 pfund
unterpfand, Eine becken behaußung mit allen deren gebäuen, recht. und Zugehördt allhier in der Vorstatt vor dem Speÿrthor in der Neuen Zeilen so einseit neben David Wunder. dem Garttner Undwagner, and. ist ein Eckhauß an der Geist. od. Kuhnengaß hinten auff David Bechtold dem Kornwerffer stoßend gelegen und Zum Engel genandt, darvon gehend jahr alt auff Martini 2 ß d Seelgerecht dem stifft St. Marx, Item gibt man derrvin jährlich 1 lb d. von dem wetterdächlin und becken lad. allmend Zinß d. Statt Pfenningthurn

Jean Jacques Rothback loue une partie de la maison au passementier Chrétien Fibich

1701 (4.7.), Chambre des Contrats, vol. 574 f° 355
Johann Jacob Rothback der Haußfeurer [unterzeichnet] hanß Jacob Rothback
in gegensein Christian Fibichs, deß Paßmentirers [unterzeichnet] Christihan fieveg
verlühen, In einer in der Vorstatt an der Cronenburger Straß gelegenen Wohnbehaußung hernach beschrieben. Gemach und Bequemlichkeit, Nemlich Erstlich Eine Stub, Stub Cammer und Küch, auff dem Mittelsten Stock, So dann eine Cammer oben darüber, Ferner Platz zue Vier Fuder holtz und ein underschlag im Keller, alles auff Sechs jahr lang von Michaelis diß jahrs anzurechnen – um einen jährlichen Zinß nemlich 11 pfund

Jean Jacques Rothback meurt en 1713 en délaissant cinq enfants qui laissent toute la succession à leur mère. Les experts estiment la maison à 1 300 livres. L’actif de la succession s’élève à 793 livres, le passif à 6 036 livres.

1713 (28.7.bris), Not. Scherer (Jean Louis, 53 Not 7)
Inventarium über des Ehrenvesten und vorgeachten Hn. Johann Jacob Rothbacks des ältern gewesenen Hausfeüerers und Burgers alhier Zue Straßburg seel. Verlaßenschafft, auffgerichtet in aô 1713.
Inventarium und Beschreibung aller und jeder Haab, Nahrung und Güthere, liegender und fahrender, Keinerleÿ davon ausgenommen, so weÿl. der Ehrenveste und vorgeachte H. Johann Jacob Rothback der ältere, gewesener Haufeürer und Burger alhier Zu Straßburg seel. nach seinem Freÿt. d. 25.ten Augusti dieses gegenwärtigen 1713.t Jahrs genommenen tödl. hientritt hinderlaßen, Welches auf geziemendes Erfordern und Begehren, hernach benahmster deßen nachgelaßener Kinder und ab intestato rechtmäsiger Erben, durch die Ehren und tugendsame Fraw Maria Salome gebohrne Gäcklerin die hinderbliebene Wittib, so mit hernach benantem H. Joh: Georg Lederlin des Schneider u. Burger alhie als ihrem leibl. Tochtermann bevögtigt und Theils die Erben selbsten (…) geäugt und gezeigt – Actum in der Königl. Freÿen Statt Straßburg Donnerst. d. 28. 7.bris A° 1713.
Der in Gott nunmehro seelig ruhende Herr Hatt ab intestato Zu Erben verlaßen als volgt 1. Fraw Mariam Magdalenam, Hn Joh: Joachim Gerolds, der Statt Caminfegers und Burgers alhier Eheliebstin, so mit Assistentz dem Geschäfft beÿgewohnt hatt, 2. Fr Mariam Salomeam, Hn Joh: Georg Lederlins, Schneiders und Burgers dahier Ehewürthin, 3. Fr: Susannam, Hn Friderich Weÿlers des Kieffers und Burgers alhier eh. Haußfrau, 4. Mstr. Johann Jacob Rothback, Kornwerffer und Burgern allhier, und 5. Johannes Rothback, ledigen Hausfeurer welcher auch ins gesampt der Inventation abgewarthet haben, Alle fünff sein des verstorbenen, Hn seel. erziehlte Kindere, Zu gleichen Erb Antheilern
Copia der Eheberedung

In hernach beschriebener in dieße Verlaßenschafft eigenthümlich gehöriger Haußfeurer Behausung befunden worden.
Eigenthumb ane einer Behaußung. Item eine Haufeurer Behaußung, Hoff, Hoffstatt, Stallung mit allen Ihren übrigen Begriffen, Weithen, Rechten, Zugehörden und Gerechtigkeiten, allhier in der Statt Straßburg Vorstatt die Cronenburger Straß genant gelegen, einseith ist dieselbe ein Eck ane der sogenanten Chuenen: oder Geistgaßen, anderseith neben David Wunderer dem Garttner, hinden auff David Wunderern dem Garttner, hinden auff Mariam Bechtholdin stoßend, darvon gibt man Jahrs 2. ß d auff Martini dem Stifft des großen Allmoßens Zu St. Marx ane Bodenzinß thut zu doppeltem Capital gerechnet, alhier 4. lb. Ferner 4. lb d jährl. auff Margarethæ fälligen soll man Hn. Joh: Georg Wetzels dem obern Secretario des Pfenningthurns alhier steht in Hauptgut wieder abzulößen mit 100 lb. s, So dann 12. lb s allen jahrs auff Michaelis Zu Zinß Hn Lt Johann Philipp Weßner E. E. großen Raths nunmahligen Beÿsitzer, tritt in ablößigem hauptgut 300 lb. d. Summa Vorstehender onerum macht capitaliter 404. lb.d. Und ist dieße Behaußung über Abzug erstgemelter beschwerden durch alhießiger Statt geschworne Werckleuthe Vermög des mir Zum Concept gelüffereten und den 12.ten 7.bris jüngsthien datirten Abschatzungs Zeduls æstimirt und angeschlagen worden pro 896. lb
Sa. haußraths 148, Wein, Leeren Faßen und Bütten 87, Mehl, Kleÿen 62, Schiff und geschirr Zum haußfeurer handwerck gehörig 2 lb, Schwein 2, Holtz 8, Silber geschirr und Geschmeids 10, Guldener Ringe 3, baarschafft 89, behaußung 896, Schulden 10, Zweiffelhaffte 820, Summa summarum 1319 lb – Schulden 793 lb
Conclusio finalis Inventarÿ 526. lb
Bericht Wegen Hernachgeschriebener Verlaßenschafft. Obzwarn wohlen beede Ehegemächde, crafft nächst vorhero eingebtragener Eheberedung §° Fürs Andere & geordnet gehabt, daß das letztlebende under Ihnen beeden, des Zuerst versterbenden samptl. Verlaßenschafft usq. ad Legitimam liberorum die Tag seines Lebens wÿdumbs weise Zugeniessen haben solte, und also nunmehro denen Kinderen dero gebührender Pflichtheil /:das ist die Hälffte der vätterl. Hinderlaßensch:/ auszulüffern und anbeÿ under den Erben selbsten eine Compensation, wegen einßen oder des andern erhaltener Ehesteür, Zu machen wäre, So haben jedoch die gesampte Erbs Interessenten sich einmüthig und guthwillig dahien ercläret, daß Sie aus Kindlichem respect, jhrer geliebt. Mutter, die völlige Nahrung tam active quam passive, beÿsammen laßen wollen
Copia der Eheberedung (…) Actum Straßburg den 18. Februarÿ Anno 1666 Johann Friderich Medler, Notarius publicus
Abschatzung den 12 Sebt. 1713. Weÿland deß Ehren hafften vnd bescheiden herr hanß Jacob Rothbackh schwartzbeckh seel: hinder laßene fraw Witt und Erben ist Eine behaußung alhier in der Statt Straßburg in der Cronen burger straßen gelegen Ein Eckh am geist Gäßel, And. Ein seith neben dauit Wunder gardner Ander seith neben Maria Bechdoltin Stoßent, Welche behaußung höffel Stallung gebälckhter Keller sambt aller Ihrer recht vnd gerechtigkeit ist durch die Statt Straßburg durch die geschwohrenne Werckh leüthe wie sich in der besichtigung befunden vnd Jetzigen preiß nach an geschlagen wird vor vnd vmb Zweÿ daußent und Sechs hundert Gulten. Bezeichnuß durch der Statt Straßburg geschworene Werckh leüthe. Jacob Staudacher werckh Meister des Maur hofs.

Marie Salomé Gæckler fait don de la maison à son fils cadet Jean Rothback lors de son mariage avec Eve, fille de Jean Beuttelstetter, tonnelier et échevin de Ballbronn. Elle se réserve l’usufruit de la maison, les nouveaux mariés promettent de l’entretenir en guise de loyer. N.B. Le mariage a sans doute été célébré à Ballbronn dont les registres manquent.

1714 (19.1.), Not. Scherer (Jean Louis, 53 Not 9)
Eheberedung – Zwischen dem Ehrenachtbahren Johannes Rothback ledigen Hausfeurer und Burger alhier Zu Straßburg, als Hochzeiter ane einem
und dann der Ehren: und tugendsamen Jungfrauen Evæ Beuttelstetterin Hn Joh: Beuttelstetters, Herrsch. Kieffers u. Gerichsschöffen Zu Ballbronn eheleiblicher Tochter als Hochzeiterin am andern Theil sich begeben
Zum Siebenden, überläßt Fr. Maria Salome Rothbackin gebohrne Gäcklerin des Hochzeiters gel. leibliche Mutter beÿständ. dero unden gemelten Sohns und Tochtermänner, und Zwar mit dießen guten Consens und Einwilligung, der in der Cronenburger Straß, ane der Kuhnengaß gelegene Hausfeurer Behaußung mit allen deren Gebäuen, Begriffen, Zugehörden und Gerechtigkeiten Ihnen beeden Hochzeit leuthen unverscheidenlichen über die darauff haftende jährlich 2. ß d boden Zinnß dem Stifft S Marx alhier für freÿ ledig undt eig. Vor und umb 2000. lb d. Straßburger jedoch mit dießer expressen Condition und Bediengung, daß Sie die Mutter Zeit lebens ohnvertrieben und die rechte Meistersch. darinnen haben und behalten solle, dageg. versprechen beede Verlobte Sie ane statt des gewohnlich. hauß Zinnßes beÿ sich /:so lang es Ihro belieben wird:/ in dero Costen und an ihrem Tisch Zuhaben, solte aber der Mutter solche Verpflegung mit der Zeit nicht anständig seÿn, so soll man sich des Haus Zinnses halben gebührend mit einander vergleich., wann aber der liebe Gott über die Mutter gebiethen wird, so solle allererst das Eigenthumb und die völlige Meistersch: des Haußes auff beede Hochzeit leüthe erwachßen und Sie nach Verfließung eines viertel Jahr seinen Mit Erben dero daran gebührenden ratum entweder baar zu bezahlen oder aber â 4. pro cento doch aber jhren beleieben nach zu Verinteressiren schuldig und verbunden sein.
Actum in d. Königl. Freÿen Statt Straßburg Freÿtags den 19.to Jan. Anno 1714. [unterzeichnet] Johannes Rothback als hoch Zeiter, Johann Joachim Geroldt als Schwager, Johann Georg Lederlin Alß schwager, hanß Jacob Rothback als bruder, Friderich Carl Weÿler als Schwager – Eua beitelstätterin alls hoh Zeiterin, Johanes biettelstetter Als Vatter, Hanß Paul Falck als schwager

Eve, fille de Jean Beuttelstetter (ici par erreur Ester Bittelfelder) devient bourgeoise en mars 1714
1714, 4° Livre de bourgeoisie p. 803
Ester Bittelfelderin Von Balbrun, Johannes Bittelfelders Küeffers daselbst tochter, emp. das Burgerrecht von Ihrem Mann Johann Rothbach p. 2. gold fl. 16. ß wird beÿ E. E. Zunfft der Becken dienen. Promis. d. 21. Dito [Martÿ] 1714.

Leur premier enfant naît en juin 1714
Baptême, Saint-Pierre-le-Vieux (luth. f° 50)
1714. d. 18. Junÿ ist ein Söhnlein Getaufft Word. mit Nahmen Johannes dessen Eltern Waren Johannes Rotback der Schwartzbeck und Eva Beutelstätterin die Tauffzeugen waren (…) [unterzeichnet] Johannes Rothback als fatter (i 51)

Les nouveaux mariés font dresser l’inventaire de leurs apports dans une maison qu’ils louent au Faubourg de Saverne
1714 (5.3.), Not. Scherer (Jean Louis, 53 Not 7)
Inventarium über des Ehrenhafften und Achtbahren Meister Johannes Rothbacks, Hausfeürers und der Ehren und tugendsahmen Frawen Evæ gebohrner Beüttelstetterin, beeder Eheleuthe und Burgere Zue Straßburg für ohnverändert in die Ehe Zusammengebrachte Nahrungen auffgerichtet in A° 1714. – vermög dero vorher Zwischen Ihnen auffgerichteten Heüraths Verschreibung, einander für ohnverändert Zugebracht (…) Actum in der Königl. Freÿen Statt Straßburg in fernerem persönlich Beÿwesen Hn Joh: Georg Lederlins, Schneiders und burgers alhier, der frawen erbettenen Assistent, Mont. d. 5.t Martÿ Anno & 1714.
In einer in der Cronenburger Straaß alhier gelegenen, von beeden Ehegemächden Lehnungs weiße besitzenden behaußung befunden worden
Frucht M 139, F 40, Goldene Ring F 11, baarschafft M 3, F 100, haußrath M 99, F 118, Summa summarum M 259, F 323
Conclusio finalis Inventarÿ 582 lb

Jean Rothback devient tributaire chez les Boulangers à la place de son père
1714, Protocole de la tribu des Boulangers (XI 9)
(f° 174) Dienstags den 6.ten Martÿ – Neuzünfftiger
Johannes Rothback, weÿland Herren Hannß Jacob Rothbacks, geweßenen Haußfeurers seeligen Hinderlaßener ehelicher Sohn, Zeigt Stallschein Vor und bittet umb seines Vatters Recht, wills haußfeürer treiben. Erkand, auff Erlag 1. lb 5 ß d. vor E: E: Zunfft und 6. ß d. Nebens Gebühr willfahrt

Les enfants et héritiers de Marie Salomé Gæckler remettent la maison à Jean Rothback conformément à la donation contenue au contrat de mariage

1716 (17.6.), Not. Scherer (Jean Louis, 53 Not 8)
Theilregister darinnen Was beÿ Abtheilung weÿl. der Ehren: und tugendsamen Frawen Mariæ Salome Rothbackin gebohrner Gäcklerin, weÿl. Hn Johann Jacob Rothbacks des ältern, gewesenen Haußfeürers und Burgers Zue Straßburg seel. hinterbliebener Wittib nunmehro auch seel. Verlaßenschafft
(1) Frawen Mariæ Magdalenæ Geroldin, Hn Joh: Joachim Gerolds Caminfegers und Burgers alhier Eheliebsten, (2) Frawen Mariæ Salome Lederlin, Hn Joh: Georg Lederlins, Schneiders und Burgers dahier ehel. haußfrawen, (3) Frawen Susannæ Weilerin, Hn Friderich Weilers, Kieffers und Burgers alhier Ehefrawen, (4) Johann Jacob Rothback, Kornwerffer und Burger allhier, undt (5) Johannes Rothback den Haußfeürer, ihren fünff mit vorgedachtem Hn Rothback seel. ehelich erziehlte Kinderen, im ohnpartheÿischen Loos erblichen Zue: und angefallen, auffgerichtet in Anno 1716.
(…) Actum in der königlich. Freÿ. Statt Straßburg Mittw. d. 17.ten Junÿ aô 1716.
Eigenthumb ane einer Behausung und Schulden Ins Erbe Zugeltende. Waß die im Inventario eingetragene Behaußung betrifft, so hatt die verstorbene Mutter seelig mit Einwilligung gesampter Erben solche dero jüngerem Sohn, Mstr. Johannes Rothbacken, dem Haußfeurer, beÿ seiner Verheürathung, in deßen auffgerichteter Eheberedung, den 19.ten Januarÿ A° & 1714. dergestalten eÿgenthümblich. verschrib. daß Sie die Mutter Zeit Lebens die völlige Meisterschafft darinnen behalten, nach jhrem tödlichen Verfaheren aber Er der Sohn allererst die rechte possession haben undt davor in gesampte Verlaßenschafft (:doch ohne Abzug der 2. ß d jährlichen nach S. Marx giebigen Bodenzinßes:) ein Zuschießen schuldig seÿn solle, in summa 2000. lb. d.

Extrait de l’inventaire de Marie Salomé Gœcker établi par Abraham Kolb
1722 (29.6.), Not. Kolb (Abraham, 22 Not 29)
Attestatio und Respective Extractus auß Weÿl. Fr. Mariæ Salome Rothbackhin gebohrner Gäcklerin weÿl. H. Johann Jacob Rothbacks deß ältern gewesten haußfeurers und burgers allhier hinterbliebener wittib sel. Verlaßenschafft Abtheilungs Concept durch nun mehr auch weÿl. Notarium Johann Ludwig Scherer seel. in anno 1716. auffgerichtet

Jean Rothback meurt en 1728 en délaissant deux enfants. Les experts estiment la maison à 600 livres. La masse propre à la veuve est de 134 livres, celle des héritiers de 85 livres. L’actif de la communauté s’élève à 566 livres et le passif à 206 livres.

1728 (4.11.), Not. Lichtenberger (Jean Philippe, 30 Not 4) f° 94
Inventarium über Weÿland Mr Johann Rothbacks gewesenen Haußfeurers und burgers allhier Zu Straßburg nunmehr [seelig] Verlaßenschafft auffgerichtet Anno 1728.
Inventarium und Beschreibung aller und jeder Haab, Nahrung und Güthere, so weÿland der Ehrenachtbare Meister Johann Rothback, gewesener Haußfeürer und Burger alhier Zu Straßburg nunmehr seel. nach seinem den 6. Octobris dieses Jahr beschehenem tödtlichem ableiben Zeitlichen verlaßen, Welche Verlaßenschafft auf freundliches ansuchen und begehren des Ehrenhafften Mr Johann Geörg Lederlins, Schneiders und Burgers allhier, alß geordnet und geschworenen Vogts Johann Jacobs und Mariæ Margarethæ des Verstorbenen seel. mit hernach gemelter seiner hinterbliebenen wittib ehelich erzeugter Zweÿer Kinder und ab intestato nachgelaßener Erben fleißig inventirt und ersucht, durch die Ehren und Tugendsame Frau Evam gebohren Beutelstätterin, die nachgelaßene wittib, beÿständlich des Ehrenachtbarn Daniel Guttmanns Schuhmachers und burgers allhier, Ihres geschwornen Curatoris (…) So geschehen in Straßburg in fernerem gegensein Conrad Hammels Kieffers Zu Ballbronn, der Wittib Schwagers, aiuff Donnerstag den 4.ten Novembris Anno 1728.

Eigenthumb ane einer Behaußung. (W.) Nemlichen die helffte ane einer Behaußung, hoffstatt und höfflin mit allen andern Ihren gebäuen, begriffen, Weithen, Rechten, Zugehörden und gerechtigkeiten gelegen in allhiesiger Statt Straßburg Vorstatt ane der Cronenburger Straß ane der neuen Ziel, gegen dem Bierhauß Zum Wilden mann über, einseith ist ein Eck ane der Kuhnengaßen, anderseith neben David Wunderer dem Gartner, hinden auff David Becholdt des Kornwerffers wittib stosend, darvon gehen Jahrs dem Stifft St. Marx allhier auff Martini ane 3 ß Seelgerecht Zinß 2 ß, It. 4. lb d Zinnß weÿl. H. Johann Geörg Wetzels gewesenen Obernsecretarÿ des allhiesigen Pfenningthurns allhier nachgelaßener Wittib Jährlich auff Margarethæ ablößig in Capital mit 100 lb. Sonsten aber freÿ ledig und eigen und durch die allhiesig geschworne Werckmeister de dato 3. 9.bris Anno 1728 æstimirt worden pro 600 lb. Abgezogen Vorstehende onera so in capital ertragen 104 lb. So verbleibt ane dem Anschlag übrig 496 lb. Woran die der Wittib crafft obinserirter Eheberedung gebührige helffte trifft 248. lb. Solche behaußung ist beeden Eheleuten Von des Verstorbenen seel. Mutter in ob angetragener Eheberedung unverscheidenlich verschriben, und nachgehends Von derselben Erben dem abgeleibten seel. und dißortths wittib laut des durch herrn Notarium Johann Ludwig Scherer seel. in a° 1716. auffgerichteten theil Registers überlaßen worden
Nemlichen die helffte ane der vorhero fol. beÿ der Wittib unveränderten Nahrung beschriebener in allhiesiger vorstatt ane der Cronenburger Straß gelegener behaußung, welche helffte über abzug der darauff hafftender beschwerden obgemeldter durch die Werckmeistere beschehener Abschatzung nach æstimirt worden pro 248 lb Wo solche herrühret ist bereits hie ober erwehnet worden.
Ergäntzung der Wittib abgegangen und vnveränderten Vermögens. Nach besag Inventarÿ über beeder gewesener Eheleute einander in die Ehe Zugebrachte Nahrungen in Anno 1714. durch Herrn Notarium Johann Ludwig Scherer auffgerichtet
Series rubricarum hujus Inventarÿ, der Wittib unverändert Vermögen, Sa. haußraths 11, Sa. Faßes 2, Sa. Silbers 16 ß, Sa. goldener Ring 3, Sa. Eigenthümlichen Antheils ane i hauß 248, Sa. Eigenthums ane j. liegenden Guth 15, Sa. Ergäntzung o, Sa. Activ Schulden 50, Summa summarum 331 lb – Schulden, Per se, Nach deren Abzug 134 lb
Der Erben unverändert Guth, Sa. haußraths 23, Sa. Faß 5, Sa. hauß antheils 248, Sa. Ergäntzung o, Summa summarum 276 lb – Schulden 361 lb, In Compensatione 85 lb
Theilbare Nahrung belangend, Sa. haußraths 33, Sa. Schiff und geschirrs 5, Sa. weins und Faß 17, Sa. Silbers 2, Sa. Activ Schulden 508, Summa summarum 566 lb – Schulden 206 lb, Detrahendo Verbleibt 360 lb
Stall Summ 409 lb
Copia der Eheberedung (…) Johann Ludwig Scherer
Abschatzung d. 3. 9.bris aô 1728. Auff begehren Weiland des Ehren Vesten und vorgeachten herrn Johann Roschbach gewesenen hauß feürers seel. hinterlaßene Frau Wittib und Erben, ist eine behaußung allhier in der Statt Straßburg ein Eckhauß an der Kunen gaßen gelegen, einseits Neben David Wunderer gartner unterwagneren, anderseits Neben David Begel gewesenen Kornwerffers seel. hinterlaßenen Wittib, welche behausung Stuben, officier Stub, Cammeren Küchen, hauß Ehren, küchen backoffen und Stübel, gebelckter Keller, holtz schopff (.s.h.) schweine stall, und höffel, sampt aller gerechtigkeit wie solches durch der Statt Straßburg geschworne Werckleuthe sich in der besichtigung befunden undt Jetzigem preiß nach angeschlagen wird Vor vnd Umb Ein Tausendt und Zweÿhundert gulden Bezeichnuß durch der Statt Straßburg Geschworene Werckleuthe [unterzeichnet] Michael Ehrlacher Werck Meister deß Meinsters, Johann Jacob Biermeÿer Werck Meister deß Zimmerhoffs, Johann Peter Pflug Werckmeister deß Mauer hofs

Eve Beutelstætter se remarie en 1729 avec le fournier Jean Daniel Maul, fils du fournier Jean Philippe Haum : contrat de mariage, célébration
1729 (3.1.), Not. Lichtenberger (Jean Philippe, 30 Not 52) n° 30
Eheberedung – zwischen dem Ehrenachtbaren Johann Daniel Maulen, dem ledigen Haußfeurer, des Ehrengeachten Mr Johann Philipp Maulen, haußfeurers und burgers allhier Zu Strb. ehelichem Sohn, als brauthigam ane einem,
Sodann der Ehren und Tugendsamen Frauen Evæ Rothbackin gebohrner Beutelstätterin weÿland des Ehrenachtbaren Meister Johann Rothbacks, gewesenen Haußfeurers und burgers allhier seel. nachgelaßenen Wittib, als der Frau hochzeiterin am andern Theil mit Ihrer beiderseits und deren nechsten Anverwanthen Einwilligung
(…)
So beschehen und verhandelt allhier Zui Straßburg auff Montag den 3. Januarÿ Anno 1729 [unterzeichnet] Johann Daniel Maul als Hochzeiter, Eua Rothbachin hoch Zietier

Mariage, Saint-Pierre-le-Vieux (luth. f° 130-v)
Anno 1729. Domin. IV. et V. Trinitatis seindt Außgeruffen vndt Mittwochs darauff als den 20. Julÿ Eingesegnet worden Johann Daniel Maul, der ledige Haußfeurer vnd burger alhier, Johann Philipp Maulen deß burgers und haußfeurers allhier Ehel. Sohn vnd Frau Eva gebohrene Beutelstätterin Johann Rothbacks geweßen burgers vnd haußfeurers alhie Nachgel. wittib [unterzeichnet] Johann Daniel Maul als hochzeiter Eua Maul als hoh Zeier (i 133)

Les nouveaux mariés font dresser l’inventaire de leurs apports dans la maison qui appartient en partie à Eve Beutelstætter. Ceux du mari s’élèvent à 29 livres, ceux de la femme à 1 243 livres

1730 (6.2.), Not. Lichtenberger (Jean Philippe, 30 Not 6) n° 128
Inventarium über Johann Daniel Maulen, des Haußfeurers und Frauen Evæ gebohrenr Beuterstätterin, beeder Eheleuthe und burgere allhier zu Straßburg einander in die Ehe Zugebrachter Nahrungen auffgerichtet Anno 1730. – und sich vor unverändert vorbehalten haben, welche auf freundliches ansuchen und begehren beeder Eheleute in der Ehefrauen Mutter und Johann Joachim Schäffers des Schuhmachers allhier der Ehefrauen so bettlägerig war, erbettenen beÿstands – So beschehen in Straßburg auff Montag den 6. febr. A° 1730.
Eigenthumb ane einer Behaußung. (F.) Nemlichen eine Behaußung, hoffstatt und höfflin mit allen andern Ihren gebäuen, begriffen, Weithen, Rechten, Zugehörden und Gerechtigkeiten gelegen in allhiesiger Statt Straßburg Vorstatt ane der Cronenburger straß ane der neuen Ziel, gegen dem bierhauß Zum Wildenmann über, einseith ist ein Eck ane der Kuhnengaß, anderseit neben David Wunderer, dem garttner, hinden auff David Becholdt, des Kornwerffers wittib stosend, davon gehen Jahrs dem Stifft St. Marx allhier auff Martini ane 3 ß d. Seelgerecht, Zinnß 2 ß, It. 4. lb d. Zinnß weÿl. H. Johann Geörg Wetzels, gewesenen Ober Secretarÿ des allhiesigen Pfenningthurns allhier nachgelaßener Wittib, Jährlichen auff Margarethæ ablößig in Capital mit 100 lb. Welche behaußung sonsten freÿ ledig und eigen und durch die allhiesig geschwohrnen Werckmeistere den 3. 9.bris A° 1728. æstimirt worden pro 600 lb. abgezogen Vorstehende onera so in Cap. ertragen 104 lb. So verbleibt ane dem Anschlag übrig 496 lb. Solche behaußung ist der Ehefrauen und Ihrem erstern Ehemann seel. in deren mit einander auffgerichteten Eheberedung von Ihren resspective Mutter und Schwieger seel. unverscheidenlich Verschrieben, und nachgehends beÿ deren Verlaßenschaffts Abtheilung von deroselben Erben der Ehefrauen und Ihrem ersten Ehemann seel. laut des durch H. Not. Johann Ludwig Scherer In a° 1716. außgefertigten Theil Registers eigenthümlichen überlaßen worden.
Series rubricarum hujus Inventarÿ, des Manns Nahrung betr. Sa. haußraths 19, Sa. Silbers 10, Summa summarum 29 lb
Der Frauen Vermögen belangend, Sa. haußraths 171, Sa. Schiff und geschirrs 1, Sa. Wein und Faß 81, Sa. Silbers 13, Sa. goldener Ring 33, Sa. baarschafft 10, Sa. anschlags der behaußung 496, Sa. anschlags der Liegenden Güther 145, Sa. activ schulden 316, Summa summarum 1268 lb – Schulden 24, Nach deren Abzug 1243 lb

Eve Beutelstætter meurt quelques mois plus tard en délaissant deux enfants de son premier mari. La valeur de la maison est reprise de l’inventaire précédent. La masse propre aux héritiers est de 941 livres. L’actif de la communauté et du veuf s’élève à 98 livres, le passif à 60 livres

1730 (24.3.), Not. Lichtenberger (Jean Philippe, 30 Not 7) n° 136
Inventarium über weÿland Frauen Evæ Maulin gebohrener Beutelstätterin, Johann Daniel Maulen des haußfeurers und burgers allhier gewesener Ehegattin nunmehr seel. Verlaßenschafft auffgerichtet Anno 1730.
Inventarium und beschreibung aller derjenigen Haab und Nahrung so weÿland die Ehren und Tugendsame Frau Eva Maulin gebohrener Beutelstätterin, des Ehrenachtbaren Johann Daniel Maulen haußfeurers und burgers allhier Zu Straßburg gewesene Ehegattin nach Ihren den 5. dieses Monats und Jahrs beschehenem tödlichem ableiben Zeitlichen verlaßen, welche Verlaßenschafft auf freundliches ansuchen erfordern und begehren des Ehrenhafften Mr Johann Geörg Lederlins, Schneiders und burgers alhier, alß geordnet und geschworenen Vogts Johann Jacobs und Mariæ Margarethæ, der Verstorbenen, seel. mit weÿl. Meister Johann Rothback gewesenen haußfeurer und burger, allhier, Ihren erstern Ehemann erzeugter Zweÿer Kinder und ab intestato nachgelaßener Erben fleißig inventirt und ersucht (…) So geschehen in Straßburg in fernerem gegenseÿn Herrn Francisci Benedicti Saltzmanns Practici der Kinder vogts erbettenen beÿstands auf Freÿtag den 24. Martÿ Anno 1730.
Copia der Eheberedung, perge in der Exped.
Copia des von der Verstorbenen seel. gestiffteten Codicilli, perge in dem Prot. Extensionum

Eÿgenthum ane einer Behaußung (E.) Nemlichen eine behaußung, hoffstatt und höfflein, mit allen anderen Ihren gebeuen, begriffen, weithen, Rechten, Zugehörden und Gerechtigkeiten gelegen in allhiesiger Statt Straßburg vorstatt ane der Cronenburger Straß ane der neuen Ziel, gegen dem Bierhauß Zum Wilden mann über, ein Seit ist ein Eck ane der Kuhnengaß, anderseith aber David Wunderer dem Gartner, hinden auf David Bechtolf, des Kornwerffers wittib stoßend, davon gehen Jahrs dem Stifft St. Marx allhier auf Martini ane 3 ß d Seelgerechts Zinß 2 ß so unvergreifflich zu doppeltem Capital gerechnet, antreffen 4. lb. It. 4. lb d Zinß weÿl. H Joh: Geörg Wetzels gewesenen ober secretarÿ des allhiesigen Pfenningthurns nachgelaßener Frau Wittib Jährlichen auff Margarethæ ablösig in Cap. mit 100. lb. d. welche Behaußung sonsten freÿ Ledig und eigen und durch die allhiesig geschworne Werckmeistere den 3. 9.br. 1728. æstimirt worden pro 600 lb d, abgezogen Vorstehende onera so in Capital ertragen 104. lb, So verbleibt an dem Anschlag über 496. lb. Solche behaußung ist der Verstorbenen und Ihrem erstern Ehemann seel. in deren mit einander auffgerichteten Eheberedung von Ihrer respe. Mutter und Schwieger seel. mit consens Ihrer Kinder und Tochtermänner unverscheidenlich verschriben auch crafft der Eheberedung nachgehendts beÿ Ihr der Mutter Verlaßenschafft Abtheilung Inhalt des durch H Not. Johann Ludwig Schehrer in Anno 1716. außgefertigten Theil Registers eigenthümlichen überlaßen und abgetrett worden.
Ergäntzung der Erben abgegangenen unveränderten Guths. Von derjenigen Nahrung so die Verstorbene seel. laut des den 6. Februarÿ 1730. durch Mich eingangs gemelten Notarium vergriffenen Inventarÿ concept
Series rubricarum hujus Inventarÿ. Der Erben unveränderte Nahrung, Sa. haußraths 120, Sa. der Posten so sich annoch Zu Ballbronn befinden 7, Sa. Schiff und geschirrs 19 ß, Sa. Wein und Faß 49, Sa. Silbers 7, Sa. goldener Ring 15, Sa. Eigenthums ane einer behaußung 496, Sa. Eigenthums ane Reebgüthern 22, Sa. Eigenthums ane Feldgüthern 22, Sa. Activ Schulden 263, Sa. Ergäntzung 37, Summa summarum 1041 lb – Schulden 99 lb, Detrahendo, restiren 941 lb
Solchemnach wird nun auch des Wittibers unverändert Vermögen samt einigen theilbaren Posten, weilen in dieser Kurtzen Ehe kein überschuß oder theilbar Guth außfallen Können, unter einem Titul alß dem Wittiber gehörig, beschrieben, Sa. haußraths 19, Sa. Silbers 3, Sa. Activ schuld 75, Summa summarum 98 lb – Schulden 60 lb – Stall Summ 1002 lb
Zweiffelhaffte Activ Schulden in der Erben unveränderte mütterliche Nahrung gehörig 19 lb

Marie Marguerite Schneider née Rothback cède sa part de maison à son frère Jean Jacques Rothback suivant cession dressée par le notaire Lichtenberger le 9 avril 1749. L’acte, cité à l’inventaire de 1808, n’est pas conservé.

Jean Jacques Rothbach épouse en 1745 Catherine Elisabeth, fille du boucher Jean Charles Frantz : contrat de mariage, le mariage n’étant pas célébré à Strasbourg

1745 (2. Xbr), Not. Stoeber l’aîné (6 E 41, 1223) n° 230
Eheberedung Zwischen dem Ehrengeachten H. Johann Jacob Rothbach dem ledigen Schwartzbecken, weÿl. Hn Johannes Rothbach deß geweßenen Schwartzbecken und burgers allhier und auch weÿl. Fr. Maria Eva gebohrener Beutelstetterin seiner hinterbliebenen wittib nun beeder seel. ehelich erzeugten Sohn, als dem hochzeiter beÿständl. Hn Johann Georg Lederlin, deß allhießigen geschwornen Inventir Schreibers seines geschwornen Vogts, wie auch H. Johann Georg Gerold, Caminfegers und burgers allhier seines Vettern ane einem,
So dann der Ehren: und tugendsahmen Jfr. Catharinæ Elisabethæ Frantzin, Hn Johann Carl Frantz, deß Metzgers und Burgers allhier mit Fr. Cleophe gebohrener Wintherin ehelich erzeugten tochter, alß der Jgfr. hochzeiterin mit assistentz gedachten ihres H. Vatters, wie auch H Jacob Düringer des ältern Vornehmen handelßmanns und E. E. Großen Raths alten wohlverdienten Hn beÿsitzers und Hn Johann Daniel Aÿle des Weißbecken und burgers dahier Ihres Vettern, ane dem andern theil
Actum und unterschrieben Straßburg Donnerstags den 2.ten xbris A° 1745. Johann Jacob Rothbach alß hoch Zeitter, Catarina Elisabete Frantzin als hochzeiterin

Jean Jacques Rothbach et Catherine Elisabeth Frantz font baptiser leur premier enfant
Baptême, Saint-Pierre-le-Vieux (luth. f° 144-v n° 97)
1746. Donnerstag d. 6. octob. morgend ein halb 7 Uhr ist ein Mägdlein gebohren Freÿtags darauff als d. 3. ejusd. getaufft und Catharina Elisabeth genannt worden, deßen Eltern sind Johann Jacob Rothbach Schwartzbeck und burger allhier und Frau Catharina Elisabeth gebohr. Frantzin deßen Ehefrau. die Tauffzeugen (…) i 149

Catherine Elisabeth Frantz fait dresser l’inventaire de ses apports, non conservé
1746, Not. Stoeber l’aîné (répert. 6 E 41, 1127-1) n° 440
Inventarium illatorum Fr. Catharina Elisabetha Rothbachin geb. Frantzin H. Joh: Jacob Rothbach des Schwarzbecken Ehefraun

Jean Jacques Rothback hypothèque la maison au profit du chirurgien Jean Jacques Riedlin pour en régler le prix d’achat et les réparations

1749 (30.9.), Chambre des Contrats, vol. 623 f° 576-v
Johann Jacob Rothbach der haußfeurer
in gegensein H. Johann Jacob Riedtlin des chirurgi theils zu bezalung des cessions schillings theils zu vorhabende reparationen hiernach beschriebener behausung – schuldig seÿen 500 pfund
unterpfand, eine behausung, höfflein und hoffstatt ane der vorstadt Cronenenburger: straß an der Neuen Zeil, einseit ist ein eck ane der Kuhnengaß, anderseit neben Michael Geÿer G.U.W., hinten auff David Bechtold den schuhmacher – davon gibt man dem Stifft St Marx 2 ß ane seelgeräth – theils als ein elterliches erb theils von seiner schwester und mit erben cedirtes guth
wobeÿ erschien des schuldners schwäher Carl Frantz der metzger, verbürgt

Jean Jacques Rothback, assisté de son beau-père Charles Frantz, hypothèque la maison au profit de Marie Barbe Schneider, veuve du boulanger Michel Diemer

1749 (6.11.), Chambre des Contrats, vol. 623 f° 647-v
Johann Jacob Rothbach der haußfeurer /:wobeÿ auch erschienen des schudners schwäher Carl Frantz der metzger, verbürgt
in gegensein Fr. Mariæ Barbaræ geb. Schneiderin weÿl. Michael Diemer des weißbecken wittib mit beÿstand Andreas Münch des weißbecken – schuldig seÿen 250 pfund
unterpfand, eine behausung, höfflein und hoffstatt in der vorstadt Cronenburger straß ane der Neuen Zeil, einseit ist ein eck ane der Kuhnen gaß, anderseit neben Michael Geÿer dem G.U.W. hinten auff David Bechtold den schuhmacher

Jean Jacques Rothback loue une partie de la maison dont la boulangerie au boulanger André Voltz

1759 (8.11.), Chambre des Contrats, vol. 633 f° 343
Johann Jacob Rodback der haußfeurer
in gegensein Andreas Voltz, haußfeurers
verlühen, in seiner alhier ane der Cronenburgerstraß ane der Kuhnengaß gelegenen behausung unten auf dem boden rechter hand die stub, stub kammer, kuche, den backoffen, die bachstub, das holtzhauß und darunter einen unterschlagenen keller, auf dem zweiten stock eine kammer und auff den dritten stock eine kammer mit aschkasten – auff 9 nacheinander folgenden jahren auff bevorstehenden 1. januarÿ anfangend – um einen wochentlichen zinß von 2 gulden 2 ß

Le fournier Jean Jacques Rothback devient marchand de farine et de semoule en 1759. Il reprend le métier de fournier en 1763.
1759, Protocole de la tribu des Boulangers (XI 12)
(f° 127-v) Dienstags den 18. Decembris 1759 – Handwercks Veränderung
Joh: Jacob Rothbach der bißherige Haußfeurer will d. Handwerck änderen v. den Meel und Grießhandel treiben, bittet umb gericht: erlaubnus dazu.
Erk., seÿe ihme in seinem begehren gegen erlag der Gebühr zu willfahren.

(f° 178-v) Kauffgericht den 2. Novembris 1763 – Handwercks Veränderung
Jacob Rothbach der bißherige Meelmann Will Vin nun an Wieder Haußfeurer werden, bittet um Gericht. Permission. Erk. Willfahrt.

Jacques Rothback loue une partie de la maison dont la boulangerie au boulanger Théophile Stern, originaire de « Kleborn »

1801 (1. Mess. 9), Strasbourg 7 (47), Not. Stoeber n° 543 (2275)
br Jacob Rothback, der eltere becker allhier welcher
in gegensein brs Gottlieb Stern, des ledigen Becken, Von Kleborn gebürtig, so großjährigen alters, freywillig anzeigte und bekannten daß Er hiermit für sich und seine Erben in Lehnung abtretten (…)
In deßen becken behausung an der Cronenburgerstras in der sogenannten neuen Zeil N° 6 die bachstub, samt bachhauß, die Stub, Kammer und Kuchen auf dem boden eine Steg hoch eine kleine Kammer und Zwo Stegen hoch zwo Meelkammeren einen theil im Keller das holtzhauß und der Schwein stall Und ist gegenwärtige lehnung Zugangen und geschehen vor und um einen jährlichen Zinß der 469 francken
Enregistrement, acp 78 F° 185 du 11 mess. 9 (entre Jacques Rothbach et Teophile Stern)

Jean Jacques Rothback (ici Jean Georges) meurt en 1808 en délaissant six enfants

1808 (7.5.), Strasbourg 2 (28), Not. Knobloch n° 3715
Inventaire de la succession de Jean Georges Rothback, boulanger décédé le 17 février 1808 – Dénomination des héritiers 1. Elisabeth Roback femme de Jean Eschrich cordier, 2. Sare Irrmann née Roback représentée par Madeleine, Elisabeth et Daniel Kraeuter ses petits enfants mineurs, au nom desquels Jean Kraeuter blatier leur père tuteur naturel, en présence de Jacques Steinhilbert boulanger, 3. Marie Salomé Ro(th)back femme de Geofroi Meyer cordonnier, 4. Anne Marie Roback veuve de David Bechtold boulanger, 5. Madeleine Roback femme de Jacques Steinhilbert, boulanger, interdite suivant jugement du Tribunal Civil du 30 nivôse 11 représentée par son mari curateur, 6. Jean Thebaud Rothback boulanger employé a la troisième Division au 4° corps de la grande Armée par Marie Salomé Scherner sa femme (Procuration, garde magasin des vivres de la place de Marienbourg et Battemer brigadier et boulanger de la troisième division, de la succession de Jean Georges Rothback son père)
dans la maison mortuaire dépendante de la succession sise rue et faubourg de Saverne marquée du n° 6 dans une chambre au premier étage dans le bâtiment sur le derrière de ladite maison ayant vue sur la rue dite Kuhnengass
meubles 800 fr, numéraire 1193 fr, après déduction 1419 fr, dettes actives 3422 fr
Immeuble, Une maison une petite cour appartenances et dépendances en cette ville rue et faubourg de Saverne marquée du n° 6, d’un côté faisant le coin de la rue dite Kuhnengass, de l’autre la veuve Geyer, derrière la veuve Dachert, devant ladite rue – chargée de 2 schillings envers la fondation de St Marc – en partie hérité par le défunt dans les successions de ses père et mère, en partie acquise par Cession de Marie Marguerite Schneider née Rothback sa sœur par acte reçu Lichtenberger le 9 avril 1749 – occupé le rez de chaussée ainsi que la boulangerie par Joseph Merckel pour un loyer de 336 francs, veuve de Bechtold qui occupe également une partie du rez de chaussée pour 40 fr, le premier occupé par Michel Ehrhard et la veuve de Ha(-) pour 140 fr, le logement du défunt pour 24 fr, le second occupé par la veuve Jauch pour 60 fr, total 600 fr de revenu faisant en capital 12.000 fr – total général 17.642 fr
Enregistrement, acp 106 F° 27-v du 16.5.

Jean Jacques Rothback meurt à l’âge de quatre-vingt-six ans.
Décès, Strasbourg (n° 234)
L’an 1808, le 18° jour du mois de février (…) ont comparu Jean Eschrich, agé de 41 ans, Cordier, gendre du défunt, & Jean Michel heydel âgé de 23 ans, Cordonnier, petit fils par alliance du défunt, tous deux domiciliés en cette ville lesquels nous ont déclaré que Jean Jacques Rothback, âgé de 86 ans, trois mois, Boulanger né en cette ville fils légitime de feu Jean Rothback, boulanger, et de feue Eve Wingelstetter, veuf d’Elisabeth Frantz, est décédé hier 17 février à deux heures de relevée, en sa maison située au fauxbourg de Saverne N. 6. [in margine :] vieillesse (i 61)

Les héritiers de Jean Jacques Rothback vendent la maison aux enchères après estimation par experts. L’acquéreur est le maçon Jean Jacques Eisenbeiss

1809 (13.10.), Strasbourg 2 (29), Not. Knobloch
N° 3786 Cahier des charges du 29 juin – adjudication préparatoire n° 3827 du 22 août – adjudication définitive – Elisabeth Rothback femme de Jean Eschrich cordier, Marie Salomé Rothback femme de Geofroi Meyer cordonnier, Anne Marie Rothback veuve de David Bechtold boulanger, Marie Salomé Scherner au nom son époux Jean Thiebaud Rothback boulanger employé a la troisième Division militaire du 4° corps de la grande armée daté de Marienbourg le 8 mars dernier joint à l’inventaire de la succession de Jacques Rothback boulanger dressé par M° Knobloch le 9 mai dernier
que par le decès de Jean Jacques Rothback boulanger leur père elles ont hérité conjointement avec Madeleine Rothback leur sœur germaine femme de Jacques Steinhilbert, boulanger, privée de la jouissance de ses droits suivant jugement d’interdiction rendu au tribunal de première instance le 30 nivôse 12, 2. avec Madeleine Elisabeth et Daniel Kraeuter mineurs enfants de la D° Sare Rothback veuve Irrmann aussi sœur germaine des soussignés au nom desquels leur père et tuteur légal et Jacques Steinhilbert subrogé tuteur
à Jean Jacques Eisenbeiss maçon, pour 10.500 francs
La maison est sise à Strasbourg au fauxbourg de Saverne n° 6 bis faisant d’un côté le coin de la rue dite Kuhnengass ou elle a une issue marquée du n° 6 de l’autre la veuve Giger, derrière la veuve Dachert, devant ladite rue de Saverne – grevé d’une rente dite Seelgerechtzins de 40 c ou 2 schillings à la fondation de St Marc – héritée dans la succession de leurs père et mère, en partie acquise par lui par Cession de Marie Madeleine Schneider née Rothback sa sœur devant M° Lichtenberger le 9 avril 1749 – mise à prix 8000 fr suivant procès verbal d’experts – Enregistrement de Strasbourg, acp 108 F° 59 du 17.10.
Dépot du rapport d’experts, 29 juin n° 3784 – Le 24 juin Jean Mathieu Pommer maçon, Jean Chrétien Arnold maçon, Gédéon Emanuel Stuber charpentier (…) L’ensemble en question consiste en un bâtiment sur le devant construit au rez de chaussée en maçonnerie surmonté de deux étages en galenture en une petite cour et un bâtiment de derrière communiquant avec le précédent au premier étage par une galerie, ce bâtiment consiste en un rez de chaussée et premier étage en galendure, Le bâtiment principal contient au rez de chaussée 4 chambres une cuisine et la boulangerie avec son fond, par dessous sous la partie a droite de l’entrée une cave non voutée, Au premier étage quatre chambres et une cuisine, au second trois chambres un cabinet une cuisine et quatre chambres de décharge le tout terminé par une toiture ordinaire couverte en tuiles doubles sous laquelle se trouvent trois grands greniers. Le bâtiment du derrière contient au rez de chaussée trois buchers et les latrines a son premier étage se trouvent trois chambres et une décharge, il est surmonté d’un comble à la mansarde couvert en tuiles doubles son étendue et sa distribution présentent tout ce qui est nécessaire pour une boulangerie ou autre établissement de cette nature, qu’enfin les bâtiments qui le composent quoique d’ancienne construction se trouvent encore en bon état et bien entretenus, estimée à 8000 francs

Jean Jacques Eissenbeiss revend quelques semaines plus tard la maison au blatier Jean Kræuter

1809 (3.12.), Strasbourg 2 (30), Not. Knobloch n° 3948
une maison avec appartenances et dépendances sise à Strasbourg rue et faubourg de Saverne n° 6 bis, d’un côté faisant le coin de la rue dite Kuhnengass dans laquelle elle a une Issue marquée du n° 6, de l’autre la veuve Geyer, derrière la veuve de Dachert – acquise des héritiers Rothbach par adjudication devant le notaire soussigné le 13 octobre dernier transcrit au bureau des hypothèques volume 41 n° 15 – moyennant 10.500 francs
Enregistrement, acp 109 F° 29-v du 5.12.

Originaire de Ballbronn, Jean Kræuter épouse en 1788 Catherine Elisabeth Kieffer, fille du marchand de blé Jean Jacques Kieffer et de Sara Rothback (petite-fille de Jean Jacques Rothback) : contrat de mariage, mariage sans doute célébré à Ballbronn (registre manquant)
1788 (8.4.), Not. Knobloch (6 E 41, 445) n° 39
Eheberedung – Persönlich erschienen der Ehrbahre Johannes Kräuter weÿl. Johannes Kräuter mit auch weÿl. Maria Magdalena Steinin beeden Zu Ballbron im leben geweßenen Eheleuten Ehelich Erzielter Sohn, Ledigen Standts, unter verbeÿstandung Hr Joh: Friderich Hochschlitz des burgers und seÿlermeisters allhier als Hochzeiter ane Einem
So dann die Ehr und tugendbegabte Jungfrau Catharina Elisabetha Kieffer des vorachtbahren Hr Johann Jacob Kieffer des burgers und Kornkäufers mit Sara Rothbackin seiner Ehefrauen Ehelich Erziehle tochter unter authoritæt und verbeÿstandtung obgemelten ihres Herrn Vatters als Hochzeiterin an andern theil
Straßburg den 8.ten Aprilis 1788 [unterzeichnet] Johannes Kreiter, Catharina Elisabetha Kieferin

Elisabeth Catherine Kieffer meurt en 1806 en délaissant trois enfants
1806 (10.11.), Strasbourg 2 (25), Not. Knobloch n° 3115
Inventaire de la succession d’Elisabeth Catherine née Kieffer femme de Jean Kraeuter, Mesureur de Grains, décédée le 8 septembre 1806 – dressé à la requête du veuf, tuteur naturel de ses enfants, en présence de Jean Jacques Steinhilber tuteur des mineurs – Dénomination des héritiers 1. Marie Madeleine âgée de 17 ans, 2. Marie Elisabeth âgée de 13 ans, 3. Jean Daniel âgé de 9 ans – Contrat de mariage dressé par le soussigné notaire le 8 avril 1788
dans la maison mortuaire rue faubourg de Saverne n° 39
propres des héritiers, garde robe 226 fr, dettes actives 200 fr, héritage 4260 fr, total 4656 fr
communauté, meubles 3174 fr
Immeubles, une maison petite Cour avec aisances et dépendances sise à Strasbourg rue dite du coin brulé marquée du n° 28 faisant le coin de la petite rue de la grange, d’un côté rue de la Grange tenant au Sr Schoenenberger, de l’autre les héritiers Bichy, derrière le Sr Heinemann – acquis par adjudication au Tribunal Civil le 21 pluviôse 12. Le rez de chaussée occupé par le Sr Arle boulanger moyennant un loyer annuel de 100 fr, Le premier occupé par le Sr Meyer pour 48 fr, Le second occupé par le Sr Braun journalier pour 24 fr, Le troisième occupé par la veuve Adolph pour 24 fr, au total 196 fr de revenu faisant en capital 3920 francs
Plus une autre maison avec cour écurie aisances et dépendances rue dite faubourg de Saverne marquée du n° 39, d’un côté Jean Philippe Roederer, de l’autre Jean Seiter, aboutissant par derrière sur la propriété dud. Seither, par devant ladite rue – grevée d’une rente envers la république de 10,75 fr – acquis &sui& acte passé devant le soussigné notaire le 16 pluviôse 4. Occupé Le rez de chaussée par la veuve Schoellhammer moyennant 100 fr, Le premier par le Sr Mufet* pour 100 fr, au total 200 fr de revenu faisant en capital 4000 francs
Plus une autre Maison a deux étages avec cour Boulangerie et autres bâtiments avec appartenances et dépendances sise à Strasbourg rue dite d’or ou golgdiesen marquée du n° 24 ayant issue dans la rue dite derrière l’eglise St Nicolas ou elle est marquée du n° 7, d’un côté la maison de la veuve Philippe schmitt, de l’autre la maison de Jean Daniel Edler, veuve et héritiers de Henri Fies et de la fabrique de St Nicolas – acquis au Tribunal Civil le 21 octobre dernier, 200 fr, occupée par le Sr Jeremias boulanger, estimée à 4000 francs
terres à Nordheim 140 fr, total des immeubles 12.060 fr, dettes actives 10.442 fr, total de la masse 28.676 fr, passif 3000 fr, reste 25.676 francs
Enregistrement, acp 101 F° 60-v du 15.11.

Jean Kræuter se remarie en 1807 avec Jeannette Louise Hummel
1807 (11.7.), Strasbourg 2 (27), Not. Knobloch n° 3363
Contrat de mariage – Jean Kraeuter blatier veuf d’Elisabeth Catherine née Kieffer
Jeannette Louise Hummel, fille majeure de feu Jacques Hummel, lieutenant et de Sophie Frédérique Schild
Enregistrement, acp 103 F° 40-v du 15.7.

Jean Kræuter meurt en 1845 en délaissant trois enfants ou leurs représentants
1845 (12.9.), Strasbourg 9 (93), M° Becker, subst. par Roessel n° 2803
Inventaire après le décès du Sr Jean Kraeuter, en son vivant propriétaire à Strasbourg où il est décédé le 4 septembre 1845.
L’an 1845 le vendredi 12 septembre à neuf heures du matin. A la requête 1) de Mad° Marie Madeleine Kreuter, veuve de Louis Henri Zinck, en son vivant secrétaire de l’hospice civil de Strasbourg, demeurant en cette ville, 2) de Mr Jean Kreuter, libraire demeurant en cette même ville, 3) de Melle Sophie Bolster, majeure demeurant à Strasbourg, 4) de Mad° Amélie Elisabeth Bolster, épouse séparée quant aux biens de Mr Charles Lindauer, graveur avec lequel elle demeure en la même ville, Mr Lindauer à ce présent & autorisant la dite D° son épouse à l’effet de ce qui suit, 5) et de Mr Jean Jacques Bolster, sommelier domicilié à Strasbourg mais demeurant à Wissbaden.
Lesdits D° Zwick, Sr Kreuter, Dlle Bolster, D° Lindauer & Sr Bolster comme représentant feu D° Catherine Elisabeth Kreuter leur mère de son vivant veuve de M. Jean Jacques Bolster, blâtier à Strasbourg, habiles à se dire et porter héritiers pour les parts et portions ci après exprimées de feu Mr Jean Kreuter de son vivant propriétaire à Strasbourg leur père et grand père, Mad. Zinck & Mr Kreuter chacun pour un tiers & Mlles Bolster Mad Lindauer et Mr Bolster ensemble pour le dernier tiers
dans une maison sise à Strasbourg rue du faubourg de Saverne N° 45 dépendant de la succession
Cote 32. Papiers de famille et pièces de décharge. Expédition de l’inventaire dressé après le décès de D° Elisabeth Catherine Kieffer épouse en premières noces du défunt & mère de Mad° Zinck & de feu Mad° Bolster, par M° Knobloch, notaire à Strasbourg le 6 novembre 1806. Expédition du contrat de mariage du défunt avec D° Jeanne Louis Hummel son épouse en secondes noces
acp 340 (3 Q 30 055) f° 8-v du 18.9. Meubles et effets mobiliers divers estimés 2110 francs. Argent comptant 119
acp 341 (3 Q 30 056) f° 98-v du 11.11. (vacation du 7 novembre n° 2870) Classement des titres et papiers
acp 345 (3 Q 30 060) f° 76-v du 3.3. (vacation du 24 février 1846) Il dépend de ladite succession des créances montant ensemble à 70.575
Rapports à faire à la succession 158.851 – Passif 13.709
Description des titres et papiers

1846 (30.9.), Geoffroi Becker
Liquidation et partage de la succession de feu Jean Kraeuter vivant propriétaire à Strasbourg où il est décédé le 4 septembre 1845.
A la requête de 1) Marie Madeleine Kreuter, veuve de Louis Henri Zinck, vivant secrétaire de l’hospice civil de Strasbourg, 2) Jean Kraeuter, libraire demeurant en cette même ville, 3) S Charles Lindauer, agissant comme mandataire de Jean Jacques Bolster, sommelier, 4) Amélie Elisabeth Bolster, femme séparée quant aux biens du Sr Charles Lindauer, 5) et Sophie Bolster, majeure d’ans tous de Strasbourg, agissant ledit Sr Kraeuter et le D° Zinck comme héritiers chacun pour un tiers du défunt leur père & la D° Lindauer, le Sr Bolster & Dlle Bolster comme héritiers chacun pour un 9° du défunt leur ayeul par représentation de Catherine Elisabeth Kraeuter femme de Jean Jacques Bolster leur mère
acp 353 (3 Q 30 068) f° 28 du 10.10. – Observations préliminaires. Après le décès du défunt M° Roessel substituant le notaire rédacteur a dressé l’inventaire de sa succession le 12 septembre 1845. La maison en dépendant fut vendue suivant procès verbal d’adjudication reçu par ledit notaire le 6 janvier dernier à la D° Zinck moyennant 42.000 francs. Aux termes du contrat de mariage du Sr Antoine Senat porte étendard au 6° régiment de hussards en garnison à Commercy & de Wilhelmine Emilie Zinck petite fille du défunt ce dernier a fait donation à ladite épouse d’une somme de 12.000 francs exigible à son décès
Actif a) il se compose des meubles et effets mobiliers estimés 2100 francs abandonnés au Sr Kreuter à valoir sur 3000, b) des deniers comptants 119, c) de créances 96.706, d) de la somme de 12.000 et de celle de 600 francs pour les intérêts formant le montant du legs fait à la d° Senat, e) du rapport que fait mad° Zinck de ce qu’elle a reçu en avancement d’hoirie 32.942, f) du rapport fait par mr Kraeuter de 28.950, g) du rapport fait par les représentants de mad° Bolster 30.665, h) le prix de la maison acquise par Mad° Zinck 43.452, i) enfin de la somme due par mad. Zinck & le Sr Bolster par bonifcation d’intérêts 279, Total 248.715
Passif 1) legs de 12.530, 2) somme payée à Mad. Bolster pour ses prétensions 1281, 3) de ce que le Sr Kraeuter père a payé pour différent frais 612, 4) sommes dues au notaire pour frais d’acte et d’hérédité 1994, total 16.424 – Reste à partager 232.2921 francs
M. Kraeuter depuis le décès de son père a eu la gestion de la succession, les sommes dont il est comptable sont de 31.273, les dépenses qu’il a faites s’élèvent à 1900, reste 29.372
Attributions (…)

Jean Kræuter vend la maison au commis négociant Abraham Jacques Euler et à Frédérique Louise Riesé

1839 (23.10.), Strasbourg 9 (76), Me Becker n° 425
Jean Kraeuter, propriétaire
à Abraham Jacques Euler, commis négociant, et Frédérique Louise Riesé
une maison consistant en bâtiment de devant & de derrière avec cour, puits & autres appartenances & dépendances située à Strasbourg rue du Faubourg de Saverne n° 6, d’un côté faisant le coin de la rue de Kuhn, de l’autre le Sr Wurm, devant la rue du Faubourg, derrière le Sr D’Hondt – provenant d’acquisition sur Jean Jacques Eissenbeiss,maçon, par acte reçu M° Knobloch le 3 décembre 1808. Le sieur Eissenbeiss len est devenu propriétaire par adjudication le 13 octobre 1808 suivant Enchères publiques reçues par M° Knobloch entre les héritiers Jean Jacques Rothback, boulanger qui étaient savoir Elisabeth femme Escherich,cordier, Madeleine Elisabeth & Daniel Kraeuter mineurs sous la tutelle de Sara leur grand mère veuve de Jean Jacques Kieffer, blatier, Marie Salomé Rothbach femme de Geoffroi Meyer, Marie Anne Rothbach veuve de David Bechtold, boulanger, et Madeleine interdite représentée par Jean Steinhilbert, boulanger son mari et tuteur, Jean Thiébaut Rothbach, boulanger. Jean Jacques Rothbach a recueilli la moitié dudit immeuble de Jean Rothbach, boulanger, et d’Eve Beutelstatter, et acquis la moitié de Marie Marguerite Rothbach, femme de Thiébaut Schneider sa sœur, boucher à Ballbronn, par acte reçu M° Lichtenberger le 9 avril 1749. Le sieur Kraeuter déclare qu’à l’époque de l’acquision il était marié en secondes noces avec Jeanne Louise Hummel mais par contrat de mariage reçu M° Knobloch le 11 juillet 1807 il y avait exclu de la communauté – l’immeuble était autrefois grevé d’une rente foncière au profit de la Fondation St Marc mais qu’il en a fait le rachat le 11 juin 1813 – Locations, louée verbalement à différentes personnes – Prix, 24.000 francs
Enregistrement, acp 272 F° 35-v du 25.10.

Abraham Jacques Euler épouse Frédérique Louise Riesé en 1820
1820 (16.12.), Strasbourg 7 (63), M° Stoeber jeune n° 5659
Contrat de mariage – Abraham Jacques Euler, commis négociant demeurant à Strasbourg, fils majeur de feu Jean Daniel Euler, fabricant de coton à Nüremberg, et de feu Marie Charlotte Koch sa femme d’une part
Et Frédérique Louise Riesé, demeurante à Strasbourg, fille majeure de Samuel Théophile Riesé, cordonnier, et d’Elisabeth Bruder sa femme demeurant en ladite ville, d’autre part
acp 150 (3 Q 29 865) f° 105-v du 23.12. – portant réserve d’apports, communauté d’acquets partageable par moitié au décès de l’un d’eux, usufruit au survivant de la succession du prémourant
Don matutinal par le futur à la future d’une somme de 1000 francs réversible en cas de prédécès sans enfants

Abraham Jacques Euler accorde à son voisin Pancrace Wurm (propriétaire de l’actuel n° 15) le droit de faire s’écouler les eaux par sa propriété

1841 (6.5.), Enregistrement de Strasbourg, ssp 80 (1869) f° 46-v
Du premier Mai 1841, Transaction – Les soussignés Abraham Jacob Euler propriétaire de la maison faubourg de Saverne N° 6 et
Pancrace Wurm propriétaire de la maison N° 7 même rue
ont formé au sujet de l’établissement à frais communs d’un conduit d’eau entre leurs maisons et la rigole pavée de la rue, la convention dont les différentes clauses sont indiquées plus bas. Le Sieur Wurm trouvant, à la suite de ce que lui a été prescrit par l’administration au sujet de l’établissement d’un trottoir devant sa maison, des difficultés à faire couler les eaux provenant de l’intérieur de sa propriété, le Sr Euler lui accorde la permission de les faire couler du côté de sa maison. Il l’autorise donc à faire percer le pignon qui sépare les deux propriétés mais ce dans la partie saillante du dit pignon, c’est-à-dire dans la partie qui se trouve située entre la façade de la maison du Sr Euler et l’angle saillant de la maison du Sr Wurm. Il sera établi aux frais du Sr Wurm dans l’angle du dit pignon un chenal qui déversera les eaux provenant de l’intérieur de la propriété du dit Sr Wurm dans le conduit en pierre de taille dont l’établissement est le motif de la présente convention dont les conditions suivent.
1° Le conduit ou chenal se trouvera placé dans le trottoir qui longe la maison du Sr Euler en formant un angle droit avec la dite maison.
2° Le dit conduit et tout ce qui se rattache à son placement sera fait à fais communs entre les parties contractantes.
3° L’entretien du conduit aura également lieu à frais communs.
4° Les dégradations occasionnées soit au conduit soit aux parties du trottoir qui d’y rattachent par des chevaux ou des voitures qui entreront dans la maison auberge du Sr Wurm ou qui stationneront devant cette dernière seront fait aux frais du dit Sr Wurm seul.
5° Il en sera de même pour me curage et nettoyage du conduit en question vu qu’il n’y entre du côté de Mr Euler que l’eau de pluie
5° La faculté accordée au Sr Wurm de faire couler les eaux provenant de sa maison vers celle du Sr Euler ne pourra jamais être convertie en servitude ainsi il est convenu que si le Sr Euler ou un de ses successeurs était intentionné d’avancer avec la façade de sa maison sur l’alignement prescrit par l’administration le Sr Wurm ou ses successions seront tenus de boucher à ses frais l’ouverture pratiquée dans le pignon et par laquelle les eaux de sa maison d’écoulent vers celle du Sr Euler (…)

Abraham Jacques Euler accorde à Pancrace Wurm à titre de simple tolérance le droit d’ouvrir des jours dans la partie de maison faisant saillie vers la sienne

1853 (8.4.), Strasbourg 9 (103), Not. Becker n° 5840
Convention – furent présents M. Abraham Jacques Euler, propriétaire demeurant à Strasbourg d’une part
Et M Pancrace Wurm, aussi propriétaire demeurant en la même ville, d’autre part
Lesquels pour l’intelligence des conventions faisant l’objet des présentes ont exposé, Que M Euler est propriétaire de la maison sise à Strasbourg rue du faubourg de Saverne N° 6 et que M Wurm est propriétaire de celle sise en la même ville même rue N°& 7, Que ces deux maisons sont adjacentes mais que celle de M. Wurm fait saillie sur celle de M Euler vers la voie publique de 67 centimètres Enfin que M Wurm ayant manifesté l’intention de profiter de cette saillie, pour l’agrément de ses appartements, en y établissant des jours au premier et au deuxième étages, à l’effet d’avoir des vues de côté dans la direction du pont et canal des faux remparts et de la propriété de M Euler, ce dernier dans le but de maintenir des rapports de bon voisinage qui ont existé jusqu’à présent entre les comparants, a consenti à faire avec M Wurm les conventions suivantes.
Article premier. M. Euler consent à ce que le jour que M Wurm a fait percer au deuxième étage de sa propriété dans le pignon qui fait face au pont dudit canal continue à subsister, mais seulement à titre de simple tolérance. En outre M. Euler consent à ce que M Wurm fasse percer un semblable jour au premier étage de sa propriété et dans le même pignon, mais aussi seulement à titre de simple tolérance. Ce consentement de M. Euler est entièrement gatuit.
Article deux. Le consentement qui vient d’être donné ne pourra jamais être considéré que comme une concession temporaire, sujette à révocation et ne pouvant nullement préjudicier aux droits de M. Euler.
Article trois. M. Wurm déclare et reconnaît que les jours ci-dessus mentionnés n’ont été et se seront établis que par la pure tolérance de M. Euler, qu’ils ne peuvent jamais dégénérer et servitudes au préjudice de la propriété de ce dernier et il s’oblige en conséquence à murer et supprimer ces jours à ses frais, à la première demande qui lui sera faite par M. Euler et ses ayant droit.
Article quatre. Les frais droits et honoraires du présent acte, y compris ceux d’une expédition qui en sera délivrée à M Euler seront supportés par M. Wurm
[in margine :] L’avantage mentionné ci contre est évalué pour la perception de droit d’enregistrement à un revenu annuel de 50 centimes dont le capital au denier vingt fait la somme de 10 francs
acp 418 (3 Q 30 133) f° 41-v du 12.4.

Abraham Jacques Euler fait donation de ses biens à sa femme
1864, Geoffroi Becker (minutes en déficit)
20 janvier 1864. Donation entre vifs par Abraham Jacques Euler, propriétaire à Strasbourg, à Frédérique Louise Riesé sa femme, de l’universalité de sa succession réductible à un quart en propriété et un quart en usufruit en cas d’enfants
acp 530 (3 Q 30 245) f° 63-v du 2.3. (succession déclarée le 5 juillet 1864, décès du 24 février 1864)

Lors de la liquidation, les biens d’Abraham Jacques Euler, mort sans héritier à réserve, sont attribués à sa veuve

1864 (26.4.), Geoffroi Becker (minutes en déficit)
Liquidation de la communauté de biens qui a existé entre entre Abraham Jacques Euler commis négociant et Frédérique Louise Riesé sa femme à Strasbourg et de la succession du Sr Euler décédé le 24 février 1864.
acp 532 (3 Q 30 247) f° 36-v du 28.4. (succession déclarée le 5 juillet 1864 Communauté. Masse active 1) mobilier 935, 2) dépôt de la caisse d’épargne 202, 3) argent 210, 4) maison Faubourg de Saverne N° 13 estimée à 50.000 francs, 5) loyers 416, Total 51 363 – Masse passive 2570, reste 49.193
Succession, garde robe 194

La veuve loue la boulangerie au boulanger Georges Kapp en décembre 1864

1867, Enregistrement de Strasbourg, ssp 146 (3 Q 31 645) f° 84 du 15.5.
10 décembre 1864. Bail entre les soussignés f. h. Riesé Veuve A. J. Euler domiciliée à Strasbourg, propriétaire de la maison sise en cette ville rue du faubourg de Saverne N° 13 y demeurant d’une part
Et Georges Kapp, boulanger en ladite ville, d’autre part il a été convenu et stipulé ce qui suit.
La D° V° Euler donne par les présentes à titre de bail à loyer au sieur Georges Kapp, ce acceptant
1° au rez-de-chaussée un logement donnant sur la rue composé de deux pièces dont la première servant de boutique et la seconde de chambre à coucher, plus la cuisine derrière la première de ces deux pièces, plus l’atelier de boulangers et le four ayant issue sur la cour et la cuisine par des portes de communication ; plus près du four un emplacement pour le bois,
2° au premier étage la chambre à coucher pour le garçon boulanger ey la chambre à farine auxquelles pièces l’on arrive par un escalier débouchant d la cour de la cuisine, plus uen chambre d’habitation avec une alcôbé ey deux cabinets aya,y so, entrée à côté de l’escalier conduisant au second étage et donnant sur la rue, 3° Au greier une chambre à coucher pour la servante et une autre pour le linge sale, 4° dans la cave un compartiment pour les provisions de ménage. De tout quoi le Sr Kapp declare avoir parfaite connaissance. Le présent bail est fait et accepté moyennant un loyer annuel de 540 francs, Il durer neuf années consécutives qui commenceront à courir le 25 mars de l’année prochaine (…)
Il ne pourra dans aucun cas changer la destination des lieux ni exercer d’autre profession que celle de boulanger et sera tenu de tenir boutique ouverte pendant toute la durée du bail. Sont compris dans le présent bail, Un poêle rond en faïence avec tuyaux, disque, cendrier et pierres, un casier composé de deux rayons & trois tiroirs, un tiroir pour la recette et au-dessus une petite armoire fermée à clef en face un casier à deux rayons pour la balance, un crochet de suspension (…)

La veuve loue une partie de la maison au bourrelier Jean Müller en 1865

1867, Enregistrement de Strasbourg, ssp 146 (3 Q 31 645) f° 83 du 14.5.
27 septembre 1865. Bail entre les soussignés J. Euler et son épouse Riesé à Strasbourg, propriétaires de la maison rue du faubourg de Saverne N° 13 y demeurant
Et le sieur Jean Müller bourrelier d’autre part a été convenu ce qui suit
Les époux Euler déclarent avoir loué par les présentes à titre de bail pour trois six ou neuf ans à commencer le 29 septembre courant au sieur Muller avec faculté réservée a chaque partie de faire cesser ledit bail à l’expiration d’une période de trois ans, en prévenant l’autre partie six mois d’avance
La partie du rez-de-chaussée à gauche de la porte d’entrée consistant en une chambre d’habitation avec une alcôve d’un seul tenant, plus dans les croisées à droite et gauche de cette devanture donnant sur le trottoir du faubourg, plus une chambre à une croisée sur la rue Kuhn ayant une porte sur la cour, plus dans la maison de derrière un magasin ayant son entrée par la cour avec deux croisées sur la rue Kuhn et une ouverture grillée donnant dans le bucher du boulanger, plus dans la cave un compartiment fermé en partie de lattes et en partie de planches, plus un grenier une chambre a linge sale, l’atelier est séparé du logement d’habitation par une cloison en planches et communique avec celui-ci par deux portes vitrées, cette cloison du côté du logement est couverte de papier peint, l’alcôve a un encadrement de bois vernissé et une armoire à un battant le mur de l’atelier, de la chambre y attenant et de la cuisine sont blanchis à la chaux.
Le présent bail est fait et accepté moyennant un loyer annuel de 550 francs (…)

Accord passé entre Frédérique Louise Riesé veuve d’Abraham Jacques Euler d’une part Evrard Auguste Euler et sa femme Caroline Stauffert d’autre part
1867 (17.6.), Geoffroi Becker, actes en déficit
Engagement par lequel Erhart Auguste Euler, menuisier et Caroline Stauffert sa femme à Strasbourg
s’obligent de nourrir et entretenir, blanchir, vêtir et soigner en maladie Frédérique Louise Riesé veuve d’Abraham Jacques Euler vivant commis négociant à Strasbourg pendant sa vie
[in margine :] Vu la minute, Le Sr Euler s’engage seulement à servir comme domestique et non à fournir la nourriture
acp 563 (3 Q 30 278) f° 78 du 18.6.

Autre accord, portant sur l’entretien de la veuve
1867 (28.6.), Geoffroi Becker, actes en déficit
Traité par lequel Eberhart Auguste Euler menuisier et Caroline Stauffert sa femme à Strasbourg
s’engagent à nourrir, loger Frédérique Louise Riesé veuve d’Abraham Jacques Euler vivant commis négociant à Strasbourg pour cinq années à partir du 30 juin 1867 moyennant une redevance de 5 francs par jour soit une année 1825 francs
acp 564 (3 Q 30 279) f° 16-v du 2.7.

1867 (1.10.), Geoffroi Becker, actes en déficit
Notoriété constatant que Abraham Jacques Euler, commis négociant à Strasbourg, est décédé le 4 février 1864 laissant pour héritière Frédérique Salomé Riesé sa femme
acp 565 (3 Q 30 280) f° 71-v du 2.10.

Louise Frédérique Riesé meurt en 1869 après avoir institué pour héritiers ses neveux et nièces par alliance.
1869 (7.6.), Geoffroi Becker
Dépôt du testament olographe de Louise Frédérique Riesé veuve d’Abraham Jacques Euler à Strasbourg, ledit testament en date du premier mai 1863
acp 578 (3 Q 30 293) f° 199-v du 11.6.

Enregistrement de Strasbourg, ssp 151 (3 Q 31 650) f° 80 du 21.5.
1 mai 1863, Testament – Je soussignée Frédérique Louise Riesé épouse d’Abraham Jacques Euler propriétaire avec lequel je demeure à Strasbourg pour le cas où mon mari décédera avant moi (…)
Je donne et lègue aux ci après nommés tous les biens meubles et immeubles qui composeront ma succession pour en faire et disposer par eux en pleine propriété à partir du jour de mon décès, les instituant à cet effet mes légataires universels savoir
Une moitié par trois quarts égales aux suivants 1° Eberhard Auguste Euler menuisier à Strasbourg 2° Josephine Wilhelmine Euler épouse d’Alexis Goettelmann cuisinier à Strasbourg, 3° à Georges Guillaume Euler ébéniste à Toulon (Var) tous les trois enfants de feu mon beau-frère Eberhard Jodicus Euler menuisier à Strasbourg
L’autre moitié à Marie Euphrosine Eléonore Bauer dit Eleonore Blanck ausserniere* de l’établissement de salut à Feldkirchen (Bavière) fille de ma belle sœur Marguerite Wilhelmine Rosalie Euler issue du premier lit avec Mathias Bauer peinier à Woerth faubourg de Nuremberg décédée à Herspruck près du dit Nuremberg en Baviere veuve en secondes noces de Ferdinand Frédéric Blanck pasteur protestant à Herspruck y décédé à charge par mesdits légataires de servir les legs particuliers ci après (…)
Décès du 28 mai 1869

Inventaire dressé après sa mort
1869 (2.7.), Strasbourg 9 (130), Geoffroi Becker n° 11.961
Inventaire après le décès de Mad° Frédérique Louise Riesé, sans état, veuve de M. Abraham Jacques Euler, en son vivant propriétaire à Strasbourg où elle demeurauy et est décédée le 24 mai 1869.
L’an 1869 le Vendredi 2 juillet à une heure de relevée. A la requête 1° de M. Eberhard Auguste Euler, menuisier demeurant à Strasbourg, 2° deMad° Josephine Wilhelmine Euler, épouse du sieur Alexis Goettelmann, cuisinier demeurant à Strasbourg, ladite dame Goettelmann agissant sous l’autorisation de son mari à ce présent, 3° de M. Louis Geoffroi Friedel, commis à la recette du séminaire protestant de Strasbourg, demeurant en cette ville, agissant au nom et comme mandataire de Mad° Rosalie Clémentine Montapagano, sans profession demeurant à Toulon, veuve de M. Georges Guillaume Euler, en son vivant ébéniste en la même ville (…) comme tutrice légale de Marianne Joséphine Euler née à Toulon le 12 décembre 1861 et de Marie Joséphine Euler née en la même ville le 22 juillet 1865 ses deux filles mineures issues de son union avec son mari défunt
4° Et de M. Henri Gustave Hess, père, ancien serrurier, rentier demeurant à Strasbourg, agissant au nom et comme mandataire de Madlle Marie Euphrosine Eléonore Bauer dite Eleonore Blanck, directrice de l’établi de secours de Feldkirchen en Bavière demeurant au même lieu) (…) En présence de M. Frédéric Auguste Adolphe Silberzahn clerc de notaire licencié en droitn demeurant à Strasbourg, agissant au nom et comme mandataire de M. Louis Bezard marchand tailleur demeurant à Toulon (…)en qualité de subrogé tuteur des mineures Euler
Lesdits Sieur Euler, requérant, Dame Goettelmann, deux mineures Euler et Dlle Bauer seuls légataires universels pour les parts et portions ci après indiquées de feu Mad° Frédérique Louise Riesé veuve de M. Abraham Jacques Euler, en son vivant propriétaire à Strasbourg où elle demeurait aux termes du testament olographe de celle-ci en date à Strasbourg du premier mai 1863 à la suite duquel se trouve un codicille en date à Strasbourg du 25 octobre 1866, le tout déposé pour minute au dit M° Becker suivant acte par lui reçu le 7 juin dernier en exécution d’une ordonnance de Monsieur le Président dudit tribunal (…) étant observé que les testament et codicille dont il s’agit ont pour recevoir leur pleine et entière exécution, feu la dite Dame Euler n’ayant délaissé ni ascendants ni descendants ayant droit à une réserve dans sa succession ainsi qu’il est constaté par un acte de notoriété reçu par le dit M° Becker le 2 juillet dernier, savoir M. Eberhard Auguste Euler et Mad° Goettelmann légataires chacun pour un 6°, les deux mineurs Euler légataires ensemble pour un 6° ou chacune pour un 12° comme étant les seules enfants légitimes du dit sieur Georges Guillaume Euler qui ont existé au jour du décès de Mad° veuve Euler née Riesé (…) Enfin Madlle Bauer légataire pour les trois 6° restants ou une moitié.
dans un logement que ladite Dame Euler née Riésé occupait à titre de locataire dans une maison sise à Strasbourg rue de la Fontaine Numéro 10 et où elle est décédée le 24 mai 1869
acp 585 (3 Q 30 300) f° 23-v du 6.7. (succession déclarée le 6 oct. 1869) Il dépend de lad. succession un mobilier estimé à 675 francs
Notoriété du 2 juillet constatant que les sus dénommés sont les seuls héritiers de la défunte
acp 585 (3 Q 30 300) f° 91-v du 11.8. (vacation du 4 août) 1) douze obligations du crédit foncier de France, 2) créances 40.000, 3) intérêts 312

Liquidation et partage de la succession
1869 (18.11.), Strasbourg 9 (130), Geoffroi Becker n° 12.065
Liquidation et partage de la succession délaissée par Frédérique Louise Riesé veuve Abraham Jacques Euler
L’an 1869 le Jeudi 18 novembre. Ont comparu 1) M. Eberhard Auguste Euler, menuisier demeurant à Strasbourg, 2° Mad° Josephine Wilhelmine Euler, épouse du sieur Alexis Goettelmann, cuisinier qui à ce présent l’autorise à l’effet de ce qui suit avec lequelle elle demeure en la même ville, 3) M. Louis Geoffroi Friedel, commis à la recette du séminaire protestant de Strasbourg, demeurant en cette ville, agissant au nom et comme mandataire de Mad° Rosalie Clémentine Montapagano, sans profession demeurant à Toulon, veuve de M. Georges Guillaume Euler, en son vivant ébéniste en la même ville (…) comme tutrice légale de Marianne Joséphine Euler née à Toulon le 12 décembre 1861 et de Marie Joséphine Euler née en la même ville le 22 juillet 1865 ses deux filles mineures issues de son union avec son mari défunt
4) Et M. Henri Gustave Hess, père, ancien serrurier, rentier demeurant à Strasbourg, agissant au nom et comme mandataire de Madlle Marie Euphrosine Eléonore Bauer dite Eleonore Blanck directrice de la maison de refuge de Feldkirchen en Bavière demeurant au même lieu) (…) Lesdits Sieur Euler, comparant, D° Goettelmann, deux mineures Euler et Dlle Bauer seuls légataires universels pour les parts et portions ci après indiquées de feu Mad° Frédérique Louise Riesé veuve de M. Abraham Jacques Euler, en son vivant propriétaire à Strasbourg où elle demeurait aux termes du testament olographe de celle-ci en date à Strasbourg du premier mai 1863 à la suite duquel se trouve un codicille en date à Strasbourg du 25 octobre 1866, le tout déposé pour minute au dit M° Becker suivant acte par lui reçu le 7 juin dernier en exécution d’une ordonnance de Monsieur le Président dudit tribunal (…) étant observé que les testament et codicille dont il s’agit ont pour recevoir leur pleine et entière exécution, feu la dite Dame Euler n’ayant délaissé ni ascendants ni descendants ayant droit à une réserve dans sa succession ainsi qu’il est constaté par un acte de notoriété reçu par le dit M° Becker le 2 juillet dernier, savoir M. Eberhard Auguste Euler et Mad° Goettelmann légataires chacun pour un 6°, les deux mineurs Euler légataires ensemble pour un 6° ou chacune pour un 12° comme étant les seules enfants légitimes du dit sieur Georges Guillaume Euler qui ont existé au jour du décès de Mad° veuve Euler née Riesé (…) Enfin Madlle Bauer légataire pour les trois 6° restants ou une moitié. Les dits légataires universels envoyés en possession de leurs legs suivant ordonnance rendue par Monsieur le Président dudit tribunal le 26 juin dernier
Observations préliminaires. Mad. Euler est décédée à Strasbourg le 24 mai 1869. L’inventaire de sa succession a été dressé en date ou commencement du 2 juillet dernier
acp 588 (3 Q 30 303) f° 33 du 25.11. (succession déclarée le 6 oct. 1869) Masse active 49.425, Masse passive 14.096, reste 35.328
Abandonnements (…)

Frédérique Louise Riesé veuve d’Abraham Jacques Euler vend la maison au menuisier Benjamin Voltz et à sa femme Emélie Unselt

1867 (3.10.), Geoffroi Becker, actes en déficit
Vente – Frédérique Louise Riesé veuve d’Abraham Jacques Euler, vivant commis négociant à Strasbourg
à Benjamin Voltz, Menuisier et Emélie Unselt sa femme à Strasbourg
une maison sise à Strasbourg faubourg de Saverne N° 13, moyennant 50.000 francs dont 10.000 francs payés des deniers empruntés de Catherine Amélie Storck épouse d’Auguste Schneegans, Négociant à Strasbourg – Jouissance, impôts et intérêts du 29 7.bre 1867. Origine, vente reçue Becker le 23 octobre 1839
acp 566 (3 Q 30 281) f° 88-v du 7.10.

Benjamin Voltz, fils naturel de Marguerite Voltz, veuve de Thiébaut Rinck, épouse en 1867 Emilie Unselt, fille du bottier Jean Jacques Unselt : contrat de mariage, célébration
1867 (17.4.), Strasbourg 10 (158), Jean Théodore Kœrttgé n° 9
Contrat de mariage 17 avril 1867 – ont comparu M. Benjamin Voltz, menuisier demeurant et domicilié à Strasbourg, majeur comme étant né en cette ville le 18 décembre 1838, stipulant comme futur époux
Et Mlle Emilie Unselt, sans état, demeurant et domiciliée à Strasbourg, majeure comme étant née en la même ville le 3 septembre 1839, stipulant comme future épouse
acp 562 (3 Q 30 277) f° 58 du 18.4. stipulation de régime de communauté de biens réduite aux acquêts partageable par moitié, réserve d’apports et d’héritages. Le survivant aura en outre l’usufruit de la moitié des biens de la communauté
Les apports du futur consistent en une valeur de 5453 et 49 ares 93 terres ban de Strasbourg
Les apports de la future consistent en une valeur de 9604
Donation réciproque par les futurs au survivant d’eux de l’usufruit viager de toute la succession qui sera réductible ar moitié en cas d’existence d’enfants du futur mariage

Mariage, Strasbourg (n° 162)
Du 28° jour du mois d’avril 1867. Acte de mariage de Benjamin Voltz, majeur d’ans, né hors le mariage le 18 décembre 1838 à Strasbourg, domicilié à Strasbourg, menuisier, fils de feu Marguerite Voltz, décédée veuve de Thiébaut Rinck, jardinier cultivateur à Strasbourg le 21 avril 1854 et d’Emilie Unselt, majeure d’ans, née en légitime mariage le 3 septembre 1839 à Strasbourg, domiciliée à Strasbourg, sans profession, fille de feu Jean Jacques Unselt, bottier, décédé à Strasbourg le 9 janvier 1867 et de feu Sophie Sybille Steurer ; décédée à Strasbourg le 21 avril 1843. (…) qu’il a été passé le 17 de ce mois un contrat de mariage devant M° Jean Théodore Koerttgé notaire à Strasbourg. Témoins, Thiébaut Rinck âgé de 45 ans, jardinier cultivateur frère de l’époux, Abraham Rinck âgé de 38 ans, jardinier cultivateur frère de l’époux, Geoffroi Unselt âgé de 66 ans, ancien ferblantier, oncle de l’épouse, Jacques Klein, âgé de 63 ans, propriétaire, oncle par alliance de l’épouse (i 33)

Benjamin Voltz et Emilie Unselt hypothèquent la maison au profit du notaire Geoffroi Becker

1869 (8.9.), Strasbourg 6 (100), Henri Eugène Roessel n° 6038
Obligation, quittance, subrogation, Du 8 septembre 1869 – Ont comparu Monsieur Benjamin Voltz, menuisier et Madame Emilie Unselt sa femme qu’il autorise à l’effet des présentes, demeurant ensemble à Strasbourg, Lesquels ont par les présentes reconnu devoir bien et légitimement
à M. Geoffroi Becker, notaire demeurant en la même ville à ce présent et acceptant, la somme de 40.000 francs pour prêt de pareille somme (…)
Hypothèque, Une maison consistant en bâtiment de devant et de derrière avec cour, puits et autres appartenances et dépendances située à Strasbourg rue du Faubourg de Saverne N° 13 marquée autrefois N° 6 formant le coin de la rue de Kuhn où cette maison, a une issue où elle est marquée du n° 2, tenant de l’autre côté au Sieur Wurm, pardevant audit Faubourg et par derrière au sieur Kastner.
Etablissement de propriété. Au sujet de l’origine de la propriété dudit immeuble, les époux Voltz ont fait les déclarations suivantes. Ils en sont devenus propriétaires au moyen de l’acquisition qu’ils en ont faite de Mad° Frédérique Louise Riesé demeurant à Strasbourg veuve de M. Abraham Jacques Euler, en son vivant commis négociant en la même ville suivant contrat passé devant M° Becler notaire à Strasbourg le 3 octobre 1867, transcrit au bureau des hypothèques de cette ville le 8 du même mois volume 1123 Numéro 9, avec inscription d’office du même jour volume 965 Numéro 83. Le prix de cette acquisition était de 50.000 francs (…) Pour ce qui concerne l’établissement de la propriété antérieure de la maison susdésignée, les comparants se réfèrent à cet égard au contrat de vente susmentionné qui contient différents renseignements à ce sujet.
Etat civil des débiteurs et situation hypothécaire. Les époux Voltz déclarent 1) Qu’ils sont mariés l’un et l’autre en premières noces et que leur association conjugale est soumis au régime de la communauté de biens réduite aux acquêts aux termes de leur contrat de mariage passé devant M° Koerttgé, notaire à Strasbourg, le 17 avril 1867

Benjamin Voltz et Emilie Unselt loue un logement à Armand Bénoni Fournier

1869, Enregistrement de Strasbourg, ssp 152 (3 Q 31 651) f° 58-v du 11.9.
25 juin 1869. Bail – Entre les soussignés Benjamin Voltz et Emilie Unselt sa femme à Strasbourg faubourg de Saverne N° 13
Et Armand Bénoni Fournier demeurant dans la maison susdite au premier, a été conclu ce qui suit
Les conjoints Voltz donnent par les présentes à titre de bail à loyer à M. Armand Fournier, ce acceptant, pour trois, six ou neuf ans consécutifs à partir du 25 juin prochain
1° au premier étage un logement de trois pièces et une cuisine avec décharge derrière
2° au grenier un compartiment pour le bois et le linge
3° un compartiment dans la cave pour les provisions du ménage.
Le présent bail est fait et accepté moyennant un loyer annuel de 420 francs

Benjamin Voltz et Emilie Unselt hypothèquent la maison au profit du marchand de cuir Eugène Unselt

1875 (5.8.), Strasbourg 4 (143), Charles Lauterbach n° 2431
Obligation – Erschienen Herr Benjamin Voltz, Schreinermeister und dessen von ihm hierzu ermächtigte gewerblose Ehefrau Emile Unselt, beide zu Straßburg wohnend, dieselne erklären hiemit aufrichtig und redlichen Weise schuldig geworden zu seÿn
An der hier anwesenden und acceptirenden Herrn Eugen Unselt, Lederhändler ebenfalls zu Straßburg wohnhaft, die Hauptsumm von 10.000 franken oder 8000 Mark (…)
Verpfändung. Ein Wohnhaus enthaltend Vorder- und Hintergebäuden, Hof, Brunnen, Rechten und Zubehörden, gelegen in der Stadt Straßburg Kronenburgerstraße N° 13 (früher N° 6), das Ecke an der Kuhnengasse bildet und da mit N° 2 bezeichnet, begrenzt einerseit von H. Wurm, anderseits von der Kuhnen Gasse vorn die Kronenburgerstraße und hinten H. Kastner
Eigenthums-Herkunft. Eheleute Voltz erwarben dieses Immöbel von frau Friederike Luise Riesé, ohne Gewerbe, Wittwe von Abraham Jacob Euler in Straßburg wohnend, laut eines Kaufvertrages errichtet durch den frühern Notar Becker zu Straßburg am 3. Oktober 1867, mittelst eines Preises von 5000 franken, transcribirt im Hypothekenamte von Straßburg am 8. Oktober darauf Band 1123 N° 9 und von Amtswegen eingetragen Band 965 N° 83. Dieselbe Liegenschaft gehörte zu der zwischen den Eheleuten Euler-Riesé bestandenen Gütergemeinschaft, indem es dieselben erkauften während ihrer Ehe von Herrn Johann Kräuter, Eigenthümer zu Straßburg wohnend, gemäs Kauf-Urkunde des gedachten Notars Becker vom 23. Oktober 1839, transcribirt im Hypothekenbureau Straßburg vom 29. Oktober desselben Jahrs band 351 N° 74 und wurde das alleinige Eigenthum der Wittwen Euler, indem ihr Mann ohne Notherben zu hinterlassen verstorben ist, wie dies constatirt ist durch ein Notorietäts Akt aufgenommen durch den nämlichen Notar Becker am ersten Oktober 1867, idem ihr Mann sie als Universal-Erbin einsetzte, gemäß testament desselben Notars vom 3. März 1864. (…) Erklärung. Eheleute Voltz erklären 1. daß sie in erster Ehe verheirathet sind unter dem Rechts verhältnisse der Gütergemeinschaft

Benjamin Voltz et Emilie Unselt louent le local à gauche du rez-de-chaussée au cafetier Louis Kuhn et à sa femme Antoinette Klæylé

1875, Enregistrement de Strasbourg, ssp 165 (3 Q 31 664)
f° 22 du 7.9. n° 8113
28. Juli 1875. Miethvertrag lautend, Benjamin Voltz, Schreiner & dessen Ehefrau Emilie Unselt, vermiethen
an Ludwig Kuhn, Kaffeewirth dessen Ehefrau Antonie Klaeyle
von ihrem Hause Kronenburgerstrasse N° 13 & Kuhngasse N° 2 auf neun Jahre vom 25. Dezember 1875 an
a) Im Erdgeschoß die linke Seite welche auf die Kronenburgerstrasse führt
b) Eine Wohnung von vier Zimmern & Küche im zweiten Stocke
c) Eine Dienstboten Kammer
d) Einen Wein & Brantenweinkeller
e) Einen Bierkeller
Die Eheleute Unselt-Voltz verpflichten sich die verpachten Lokalitäten zu liefern wie folgt a) die im Erdgeschoß befindlichen Lokalität vom 1. Dezember 1875 & zwar ist die Benutzung vom 1-25 September unentgeltlich, b) die übrigen Lokalitäten an Michaelis 1875 mit Ausnahm der Zeit welche die Reparaturen im zweiten Stocke noch in Anspruch nehmen. Die Eheleute Kuhn weisen auf ihre Kosten alle zu ihrem Geschäffte nöthige Reparaturen. Dieselben benutzen gemeinschaftlich mit den andern Bewohnern des Hauses Hof, Brunnen, Abtritt & Speicher. Die Eheleute Kuhn dörfen ihr Geschäfftsschild mit Oelfarbe an das Haus malen lassen. Die Eheleute Kuhn dürfen wan sie die polizeiliche Erlaubnus dazu bekommen Wirthstische vor dem Haus aufstellen. (…) der jährliche Mietzins beträgt 1760 Mark

Antoinette Klæylé, femme du cafetier Louis Kuhn, meurt en janvier 1880 en délaissant sept enfants

1880 (1.3.), Strasbourg 10 (190), Not. Frédéric Pierron n° 3222
Inventar 1) der Gütergemeinschaft welche zwischen Herrn Ludwig Kuhn, Inhaber eines Kaffeehauses und Frau Antonie Kläylé dessen verstorbenen Ehefrau bestanden hat, 2) und der Hinterlassenschaft dieser Letztern in Straßburg den 10. Januar 1880 gestorben
Im Jahr 1880, Montag den ersten März um neun Uhr Morgens, auf Ansuchen des Herrn Ludwig Kuhn, Inhaber eines Kaffeehauses wohnhaft in Straßburg handelnd a) in seinem persönlichen Namen 1) wegen der Gütergemeinschaft welche ohne Ehevertrag zwischen ihm und Frau Antoinette Kläylé dessen verstorbenen Ehefrau bestanden hat, 2) als gesetzlicher Nutznießer des Vermögens seiner sieben nachgenannten noch minderjährigen Kinder bis dieselbe ihr 18. Lebensjahr werden erreicht haben oder bis zu ihrer Emancipation,
b) als Vater und gesetzlicher Vormund von 1) Marie Luise Kuhn, geboren den 23. August 1866, 2) Eugenie Caroline Kuhn, geboren den 11. September 1867, 3) Jules Eduard Kuhn, geboren den 2. Oktober 1868, 4) Edmond Karl Kuhn, geboren den 10. Februar 1870, 5) Léon Emile Kuhn, geboren den 7. Februar 1874, 6) Bertha Kuhn, geboren den 18. Oktober 1875, 7) Ludwig Marcel Kuhn, geboren den 29. Dezember 1879, seine sieben bei ihm wohnhaften noch minderjährigen Kinder aus seiner Ehe entsprossen mit Frau Antoinette Kläylé seiner in Straßburg den 10. Januar 1880 verstorbenen Ehegattin, deren einzigen Kinder und Erben dieselben, Jedes zu einem 7. theil sind
In gegenwart des Herren Sebastian Kläÿlé, Schlosser wohnhaft in Straßburg in seiner Eigenschaft als Nebenvormund den genannten sieben minderjährigen Kinder (…)
in dem Sterbhause, Kronenburgerstraße N° 13
acp 700 (3 Q 30 415) f° 53 n° 3977 du 6.3. (Tab. Bd. 66 Bl. 90 N° 2 – Sterbefall erklärt Bd. den 6. III 80 Bd. 138 N° 569) Gütergemeinschaft, Mobilien 2045, Kleider 101 – Passiva, Sa. und Ausstände 2784

Louis Kuhn meurt trois mois plus tard

1880 (2.6.), Strasbourg 10 (191), Not. Frédéric Pierron n° 3372
Inventar der Hinterlassenschaft des Herrn Ludwig Kuhn, Inhaber eines Kaffeehauses in Straßburg den 27. April 1880 als Wittwer von Antoinette Klaeylé gestorben
Im Jahr 1880, Montag den zweiten Juni, auf Ansuchen des Herrn Eugen Kuhn, Kutschenmacher wohnhaft in Straßburg, in seiner Eigenschaft als Dativ-Vormund von 1) Marie Luise Kuhn, geboren den 23. August 1866, 2) Eugenie Caroline Kuhn, geboren den 11. September 1867, 3) Jules Eduard Kuhn, geboren den 2. Oktober 1868, 4) Edmond Karl Kuhn, geboren den 10. Februar 1870, 5) Léon Emil Kuhn, geboren den 7. Februar 1874, 6) Bertha Kuhn, geboren den 18. Oktober 1875, 7) Ludwig Marcel Kuhn, geboren den 29. Dezember 1879 (…)
In gegenwart des Herren Wilhelm Osterhold, Klempner wohnhaft in Straßburg, in seiner Eigenschaft als Nebenvormund den minorennen Kuhn genannten sieben minderjährigen Kinder (…)
acp 702 (3 Q 30 417) f° 63-v n° 1019 du 9.6. (Tab. Bd. 66 Bl. 95 N° 109 – Sterbefall erklärt Bd. 134 N° 381) Nachlass, Mobilien 80, Garde robe 113 – Passiva, in obigem Inventar 2, dazu Nachlasspassiv 3191
Anwesend ein Vertreter des Waisenhauses

L’Orphelinat où les enfants ont été admis fait vendre le mobilier du café et le droit au bail. L’acquéreur est le sellier Joseph Keller.

1880 (3.6.), Strasbourg 10 (191), Not. Frédéric Pierron n° 3373
Kaffeewirtschaft Versteigerung, 3. Juni 1880. – auf Ansuchen der Erben der Ehegatten Ludwig Kuhn
Protokoll, auf Ansuchen der Herrn Adolph Beyer, Chef de Comptabilité der Civil Hospizien der Stadt Strassburg daselbst wohnhaft, handelnd las bevollmächtigter des Herrn Adolph Sengenwald, Vice Präsident der Civil Hospizien der Stadt Strassburg daselbst wohnhaft (…) als Vormund in Gemäßheit der Gesetzes vom 15. Pluviose des Jahres 13 (…) der in der städtischen Waisenanstalt aufgenommenen Kinder nur * von 1) Marie Louise Kuhn, 2) Eugenie Caroline Kuhn, 3) Julius Eduard Kuhn, 4) Edmond Karl Kuhn, 5) Leo Emil Kuhn, 6) Emilie Bertha Kuhn und 7) Ludwig Marcel Kuhn genannte sieben minorennen Kuhn in ihrer Eigenschaft als einnzige Erben unter dem Rechtswohlthat des Inventars ihrer zu Straßburg verstorbenen Eltern Ludwig Kuhn, Inhaber einer Kaffeewirtschaft und Antoinette Klayli, sowie diese Eigenschaften bestätigt sind durch Zwei Inventar den Nachlässe der Ehegatten Kuhn durch den unterzeichneten Notar Pierron den ersten März und zweiten Junÿ gegenwärtigen Jahres errichtet (…)
zur öffentlichen Versteigerung auf Eigenthum geschritten worden 1) eines Kaffeewirtschaft Fonds Kronenburgstraße N° 13 in Straßburg gelegen, nebst dem dazu gehörigen Material ausführlich auf einem hier beigebogenem Verzeichnis beschrieben
2) und des Mietrechts der Räumlichkeiten in demselben Hause verzeichnet in einer Privat Lehnung von Straßburg vom 28. Juli 1875 (…) registrirt zu Straßburg am 7. September 1875 (…) in gegenwärtigen Act ist auch erschienen Herrn Benjamin Voltz, Eigenthümer in Straßburg wohnhaft, als Eigenthümer des Hauses Kronenburgstraße N° 13 worin sich genannte Raümlichkeiten befinden
auf den Ansatzpreis von 4800 Mark geschritten. Nachdem mehrere Kerzen angezündet wurden so hat der hier anwesende Herr Joseph Keller Sattler in Straßburg wohnhaft erklärt dieses Gebot azunehmen
Verzeichnus der Gegenstände
acp 702 (3 Q 30 417) f° 64 du 9.6.

Le menuisier Benjamin Voltz meurt en 1881 en délaissant trois enfants.

1882, (25.1.), Victor Holtzapffel
Erbverzeichnis über dem Nachlass des am 7. december 1881 zu Straßburg verlebten Schreiners Benjamin Voltz und der Gemeinschaft, welche zwischen demselben und seiner Ehefrau Emilie Unselt bestanden hat
Erben sind die 3 noch minderjährigen Kinder Emil, Alphons und Johanna Voltz
Zufolg Ehevertrag vor Notar Koerttgé hier vom 17. April 1867 bestand zwischen den Eheleuten Voltz-Unselt ein auf der Errungenschaft beschränkte Gütergemeinschaft. Der Wittwe steht den Genuß des Sondergutes des Erblassers zu.
acp 722 (3 Q 30 437) f° 12 n° 3765 du 28.1. (Tafel Bd. 184 N° 43 – Sterbefall erklärt 21.2.82 Bd. 138 Nr 458) Gemeinschaftsmasse 1) Mobilien geschätzt zu 889, 2) baares Geld 24, 3) Ein hieselbst an der Kuhnengasse und Kronenburgerstraße N° 13 gelegenes Wohnhaus mit Zugehör, erworben laut Urkunde Becker hier vom 3. Oktober 1867.
Schulden – Es sind nicht mehr vorhanden ane Eheeinbringen a) Mobilien 4311, b) baares Geld 1122, c) Liegenschaften zu Straßburg A 576, A 1373, 1374, C 319 versteigert laut Urkunde Weiss am 10. Januar 1872 um M. 2332, B 1199, Feld, verkaufft laut Urkunde Weiss am 23.8.1872, 700, d) verfallene Erbschaft der hieselbst am 12.6.1872 verlebten halbbändigen Schwester Maria Margaretha Rinck hieselbst gestorben am 12 Juli 1872, baares geld 2882, B 997 Feld verkaufft für 2000, e) Anfallene Erbschaft aus dem Nachlass der in Koenigshofen verlebten Schwester Maria Magdalena Voltz laut Theilungsurkunde Lauterbach vom 11. December 1872 gestorben drn 10.4.1872, 325
B der Wittwe mit 9604
die Forderung non Fremden betragen 55.250
Die Kleider des Erblassers sind geschätzt zu 151. Die Schulden des Nachlasses betragen M. 831.

Emilie Unselt consent au mariage de son fils Eugène Alfred Voltz à Paris avec Rosalie Lenders puis Anna Rosalie Braun
1892 (21.9.), Strasbourg 8 (165) Gustave Edouard Loew n° 24.493
Einwilligung durch Emilie Unselt, Eigenthümerin wohnend zu Straßburg Kronenburgerstraße N° 13, Wittwe von Herrn Benjamin Voltz, in die Ehe ihres Sohnes Herrn Eugène Alfred Voltz, ohne Gewerb, wohnend zu Paris, mit fräulein Rosalie Lenders*, minderjährige Modistin, wohnend daselbst
acp 862 (3 Q 30 577, II) f° 45 du 22.9.

1892 (8.11.), Strasbourg 8 (166) Gustave Edouard Loew n° 24.642
Einwilligung durch Frau Emilie Unselt, Eigenthümerin wohnhaft zu Straßburg, Wittwe von Herrn Benjamin Voltz, zu der ehelichen Verbindung ihres großjährigen Sohnes Herrn Benjamin Emile Voltz, Angestellter wohnend zu Paris mit Frl. Anna Rosalie Braun, großjährigen Näherin wohnend in Paris
acp 865 (3 Q 30 580, II) f° 6-v du 9.11.

Emilie Unselt hypothèque la maison au profit de Michel Lobstein dit Diebolden, propriétaire à Lampertheim

1900 (22.6.), Loew n° 38.026
Schuldbrief – Emilie Unselt Wittwe Benjamin Voltz, Schreiner dahier
zu Gunsten von Michael Lobstein gen. Diebolden, Eigenthümer in Lampertheim über bares darlehen von M. 5000
Pfand, Anwesen Kronenburgerstraße N° 13 dahier
acp 972 (3 Q 30 687. III) f° 26 n° 546 du 29.6.

Emilie Unselt hypothèque la maison au profit de Salomé Caroline Sommer de la Robertsau

1901 (30.10.), M° Loew n° 34.806
Obligation – Emilie Unselt Wittwe des Schreiners Benjamin Voltz in Straßburg
zu Gunsten von Salome Karoline Sommer, Tochter von Michael ledig & gewerblos zu Ruprechtsau, über M. 3000
Pfand, Wohnhaus Kronenburgerstraße N° 13 hier
acp 989 (3 Q 30 704. I) f° 73 n° 1555 du 8.11.

Emilie Unselt hypothèque la maison au profit de Marie Pauline Zeyssolff, veuve de Charles Maximilien Théodore Fritz

1902 (9.6.), M° Loew n° 35.763
Obligation – Emilie Unselt Eigenthümerin Wittwe Benjamin Voltz hier
Kronenburgerstraße N° 13
zu Gunsten von Marie Paulina Zeyssolff, Wittwe Carl Maximilian Theodor Fritz, hier, über M. 2000
Pfand, Haus Kronenburgerstraße N° 13 dahier
acp 998 (3 Q 30 713. I) f° 65 n° 963 du 13.6.

Emilie Unselt hypothèque la maison au profit de Jean Baptiste Mengus et de Julie Grimmer

1906 (23.4.), M° Riff n° 1518
Schuldbrief – Emilie Unselt Eigenthümerin Wittwe von Benjamin Voltz, in Straßburg Kronenburgerstraße N° 13
zu Gunsten 1) von Johann Baptist Mengus, Eigenthümer hier Kaiser Friedrichstraße N° 16, 2000 M,
2. zu Gunsten von Julie Grimmer Rentnerin hier Kalbsgasse N° 9, 1000
Pfand, Wohnhaus Kronenburgerstraße N° 13 dahier
acp 1055 (3 Q 30 770. II) f° 32 n° 307 du 2.5.

Emilie Unselt hypothèque la maison au profit de Jean Baptiste Mengus seul

1909 (14.4.), M° Riff n° 5895
Schuldbrief – Emilie Unselt Eigenthümerin hier Kronenburgerstraße N° 13 Wittwe des Schreiners Benjamin Voltz
zu Gunsten von Johann Baptist Mengus, Eigenthümer hier Kaiser Friedrichstraße N° 16, 3000 M,
Pfand, Wohnhaus Kronenburgerstraße N° 13 hier
acp 1087 (3 Q 30 802. III) f° 87-v n° 281 du 1.5.

Emilie Unselt hypothèque la maison au profit de Léon Mengus

1910 (15.10.), M° Riff n° 8049
Schuldbrief – Emilie Unselt Eigenthümerin hier Wittwe des Schreiners Benjamin Voltz
zu Gunsten von Leo Mengus, Eigenthümer hier, 3000 M,
Pfand, Anwesen hier, Kronenburgerstraße N° 13 Ecke Kuhnengasse
acp 1101 (3 Q 30 816. I) f° 95 n° 1701 du 22.10.

Jeanne Voltz, seule héritière de sa mère Emilie Unselt, hypothèque la maison au profit de l’employé de banque Jules Senckeisen

1913 (23.1.), M° Riff n° 11.054
Schuldbrief – Johanna Voltz, ledig hier, als Alleinerbin ihrer Mutter Emilie Unselt Wittwe des Schreinermeisters Benjamin Voltz hier gestorben am 7. Januar 1913
zu Gunsten von Julius Senckeisen, Bankangestellter hier, über ein Darlehen, 1600 M
Pfand, Anwesen hier, Kronenburgerstraße N° 13 Ecke Kuhnengasse N° 2
acp 1122 (3 Q 30 837. I) f° 81-v n° 2909 du 6.2.

La maison est inscrite au cadastre à partir de 1925 au nom d’Ernest Baccara et de sa femme Rosalie Müller.


Les Maisons de Strasbourg sont présentées à l’aide de Word Press.